– „rakieta startuje” – język na dole, jak przy głosce [a], rakieta leży i przygotowuje się do lotu; starujemy, unosimy wysoko za górne zęby, rakieta stara się jak najdłużej utrzymać

– „rakieta krąży” – otwórz buzię i dotykaj czubkiem języka do nieba w buzi (podniebienia), policz ile gwiazdek jest na niebie. Można użyć np. rodzynki jako spadającej gwiazdy i przytrzymać ją chwilę czubkiem języka

– „rakieta leci” – język raz się unosi do góry, raz opada, przy maksymalnym otwarciu buzi

-„szumią drzewa” – naśladowanie szumu; można wykorzystać wierszyk: „Co szumi?” ( logopeda (mama) wypowiada zdania, a dziecko wybrzmiewa głoskę sz)

2. "Senso- smyki2" W Krainie Emocji - Zimowa Joga - Stwórzcie zimową historyjkę, która będzie opierać się na elementach jogi. Pamiętajcie o oddechu. Niektóre pozycje w jodze przypominają zimowe obrazki. Poniżej opis wykonywania pozycji wraz z dopasowanym zimowym obrazkiem

Zaspa – pozycja psa z głową w dół - przyjmijcie pozycję na czworakach patrząc na podłogę. Wykonajcie wydech przenosząc swój ciężar na ramiona i wyprostujcie nogi.
Bałwan – pozycja lotosu – wykonajcie siad skrzyżny, lewa stopa niech znajduje się na prawym udzie, a prawa stopa na lewym udzie, skierowane podbiciami do góry, wyprostujcie plecy, pamiętajcie o oddychaniu, dłonie połóżcie na kolanach
Choinka - pozycja drzewa – stańcie prosto i opuście ręce wzdłuż tułowia, a następnie ugnijcie prawe kolana i połóżcie prawą stopę wysoko na lewym udzie, natomiast lewa noga musi być wyprostowana. Złapcie równowagę i oddychajcie. Unieście ręce nad głowę i złączcie dłonie.
Sanki – pozycja kija – usiądźcie i wyprostujcie a potem przełóżcie dłonie za plecy i oprzyjcie je na palcach. Weźcie głęboki oddech i stopniowo zacznijcie podciągać kolana, równocześnie napinając uda.
Łyżwiarka – pozycja orła – stańcie prosto i delikatnie zegnijcie prawe kolano, a lewą nogę owińcie wokół prawej, tak aby kolana były ułożone jedno na drugim. Następnie podnieście ręce do wysokości klatki piersiowej i owińcie prawą rękę wokół lewej. Wytrzymajcie w też pozycji około 15-30 sekund. Oddychajcie głęboko i powoli.
Narciarz – pozycja krzesła – stańcie prosto z rękami wzdłuż tułowia, ugnijcie kolana, wypchnijcie biodra do tyłu, jakbyście siadali właśnie na krześle. Potem wyciągnijcie ramiona w górę po bokach głowy. Spójrzcie przed kolana, czy widzicie swoje palce stóp. Następnie odsuńcie barki od uszu, spójrzcie w górę i wykonajcie trzy głębokie oddechy.
Snowboard – pozycja wojownika - z pozycji krzesła przesuńcie stopy tak, aby prawa stopa była nadal prostopadle do ciała, ale wygodnie za wami, a lewa z przodu, jak głęboki trójkąt. Zegnijcie lewe kolano i wyprostujcie prawą nogę, podnosząc ręce na wysokość ramion, z każdą ręką skierowaną prosto w stronę każdej stopy.
Płatek Śniegu – pozycja gwiazdy - wyciągając ręce na boki i rozstawiając nogi nieco szerzej niż szerokość bioder, ale nadal pod kontrolą. Rozciągnijcie się w tej pozie.
Aniołek – pozycja spoczynku – połóżcie się, zamknijcie oczy, skupcie się na oddychaniu, rozluźnijcie całe ciało – od czubka głowy po duże palce u stóp, wykonujcie to co najmniej przez 5-10 minut, potem przewróćcie się na prawy bok, otwórzcie oczy i pomału usiądźcie.

Możecie wyklejcie taśmą zimowy tor (linie, zygzaki, fale). Na torze zaznaczcie przystanki (linie pionowe – pozycje stojące, linie poziome pozycje siedzące). Przechodźcie po torze stopa za stopą a na przystankach wykonajcie odpowiednią pozycję.

3.Zabawy logopedyczne:

Śnieżynki ach śnieżynki - Stwórzcie zimową girlandę z śnieżynek, dmuchajcie na nią, zobaczcie jak śnieżynki wirują, możecie też zrobić baletnicę z śnieżynkowymi sukienkami i zobaczcie jak robi piruety.
Wyścig kulek z waty - poproś dzieci o zrobienie kulki z waty, urządźcie wyścigi na podłodze dmuchając w kulkę.

4.Kreatywność - to jest to !

Zimowy teatr cieni – rozłóżcie prześcieradło pomiędzy dwa słupki lub drzewa na podwórku. Urządźcie zimowe przedstawienie, pobawcie się światłem. Po skończonym przedstawieniu pomalujcie płótno lodowymi farbami (wcześniej należy zamrozić kostki lodu w składzie woda- farba lub barwnik spożywczy).

5. Sprawne dłonie

Zimowe połowy – Zabawcie się wyławianie szklanych kulek z cieczy nienewtonowskiej lub krochmalu albo niebieskiej galaretki.
Do woreczków strunowych wlejcie przezroczystą galaretkę bądź żel do włosów. Do środka wrzućcie białe guziczki. Na woreczku narysujcie bałwanka. Przesuwajcie paluszkami guziki tak, żeby wypełnić bałwana.

6. Trening umysłu

Zimowe kodowanie – pobawcie się zimowe kodowanie: ułóżcie bałwanka z kubeczków, śnieżynkę lub zakodujcie trasę narciarską.
Przygotujcie obrazki zimowe i świąteczne, wydrukujcie je i zalaminujcie. Pobawcie się
w "Kartę pracy na dywanie". Segregujcie, róbcie ciągi i rytmy, dodawajcie, odejmujcie, układajcie kształty…

Propozycje zabaw SI wraz z omówieniem i filmami instruktażowymi, znajdziecie Państwo w linku. Znajdziecie tam Państwo merytoryczne informacje dotyczące zakłóceń integracji sensorycznej oraz propozycje ćwiczeń w warunkach domowych.

Serdecznie polecam i zachęcam do działania.

https://www.youtube.com/channel/UCZLg5R8At91N8Q4q7wL-IOg

Środa 22.12.2021

Czwartek 23.12.2021

,, Motylki"

Propozycje zabaw

1. Spróbuj rysować po śladzie bez odrywania ręki.

2. Wymyśl słowa rozpoczynające się od sylab:

KWA-
RA-
MA-
BA-
STA-
KRA-

3. Wstaw znak <, > lub =

10  6
7  8
1  5
15  15
21  27
0  9
3  2

4. Do nazw miesięcy dorysuj pierwsze skojarzenie:

styczeń
kwiecień
lipiec
wrzesień
grudzień
5. Tworzenie zbiorów, klasyfikowanie.
Do tego zadania wykorzystamy monety. Przygotujcie kilkanaście monet o różnych nominałach. Zadaniem dziecka jest klasyfikowanie tych monet ze względu na: - kolor – złote, srebrne - wielkość – duże i małe - wartość – 1,2,5,10,20,50.

6.Doskonalenie precyzji ruchów i motoryki małej.

W tym zadaniu użyjemy zapałek. Poniżej przedstawiam wzory, które dzieci układają z zapałek.

IIIIIII /////// VVVVVV NNNNN HHHHH ZZZZZ IVIVIV

7. Ćwiczenia mowy – poszerzanie słownika dziecka.

Zabawa polega na wyszukaniu 5 określeń do konkretnych przedmiotów. Poniżej podajęprzykłady, ale to tylko propozycja.
Stolik- mały, drewniany, rozkładany, szklany, stary
Samochód-….
Cukierek-…
But-…
Książka-…
Tort -…
8. Zabawy językowe „Kto wymieni więcej?”.

Wybierzcie dowolną kategorię np. kolory, owoce, warzywa, postacie z bajek i wymieniajcie między sobą na przemian przykłady. Wygrywa osoba, która ma jeszcze propozycję.

9. Zabawy plastyczne- symetria.

Na kartce narysuj dla dziecka połowę obrazka, a jego zadaniem będzie dorysować drugą połowę. Może to być obrazek motyla, kwiatka – pamiętaj żeby był symetryczny. Ważna uwaga: jeśli Twoje dziecko jest leworęczne narysuj prawą stronę obrazka.
10. Masażyk „Kanapka”.

Kładziemy dziecko przed sobą na brzuchu, mówimy wierszyk i wykonujemy następujące czynności.
Najpierw chleb pokroję (uderzamy lekko brzegami dłoni po plecach dziecka),
Potem posmaruję (głaszczemy całą powierzchnią dłoni plecy),
Na to ser położę (przykładamy wiele razy i na krótko dłonie do pleców),
Pomidora dołożę (rysujemy małe kółka na plecach),
I posolę i popieprzę (dotykamy delikatnie plecy, przebierając palcami),
Żeby wszystko było lepsze (masujemy).
Już nie powiem ani słowa, bo kanapka jest gotowa.

Czwartek16.12.2021

,,Plastusie"

Propozycje zabaw:

1. Razem z dzieckiem powtarzajcie sylaby:

Ko-ko-ko
Me-me-me
Be-be-be
Pi-pi-pi

Dopasujcie odgłosy do zwierząt

2. Pokładajcie kolorowe klocki zgodnie ze wzorem:

3. Wskaż pętle, w której są 2,3 i 1 kotek:

4. Stańcie twarzą w twarz i naśladujcie swoje miny (pokażcie język, zamknijcie jedno oko, zmarszczcie czoło, nabierzcie w policzki powietrza itp.)

6. Poszukiwanie przedmiotów „Ciepło-zimno”. Rodzic ukrywa wcześniej pokazany przedmiot dziecku. Dziecko szukając przedmiotu słucha poleceń rodzica.

„Zimno”- dziecko jest jeszcze daleko od przedmiotu
„Ciepło”- dziecko jest blisko od przedmiotu

7. Tworzenie kuleczek z gazet. Zadaniem dziecka jest stworzenie kuleczek różnej wielkości i poukładanie ich w kolejności od największej do najmniejszej.

8. Rozsypcie klocki na dywanie. Zadaniem dziecka jest stworzenie kilku wieży wg kolorów. Na koniec możecie porozmawiać o ich kolorach, który jest najciemniejszy, a także która wieża jest najwyższa.

9. Zapytaj dziecko, z czym kojarzą mu się,,Święta Bożego Narodzenia" narysujcie wspólnie świąteczny rysunek

Środa 17.11. 2021

Czwartek 18.11.2021

,,Motyle"

Propozycje zabaw:

1.Umieszczanie przedmiotów wg instrukcji ( 2 wersje ).

Gromadzimy różne przedmioty i rozkładamy w pokoju, np. jabłko na krześle, piłkę pod biurkiem, klocek na telewizorze, zegarek obok krzesła. Dziecko odpowiada na pytanie, gdzie są umieszczone poszczególne przedmioty.

Zadaniem dziecka jest ułożenie klocków wg poleceń rodzica lub opiekuna. Np. połóż czerwony spinacz przed sobą, z prawej strony czerwonego spinacza połóż zielony spinacz. Na zielonym spinaczu połóż czerwony spinacz itd.

Na co należy zwrócić uwagę?

- czy dziecko podczas wykonywania ćwiczenia skupia uwagę

- czy nawiązuje z nami kontakt wzrokowy

- czy różnicuje prawą i lewą stronę

2.,,Patrz i bądż"

Potrzebna nam będzie kartka papieru i ołówek. Powiedz do dziecka ,, Teraz narysuję na kartce gwiazdę. Gdy ją wskażę, pkażesz mi, jak upodabniasz swoje ciało do gwiazdy. Zabawę powtarzmy rysując inne kształty i prosząc dziecko o upodabnianie się do nich.

- stół

- jajko

-miskę

-drzewo

Ta aktywność pomaga dziecku rozwinąć i udoskonalić następujące umiejętności:

-świadomość własnego ciała

-planowanie motoryczne

-przetwarzanie bodźców wzrokowych

Na co należy zwrócić uwagę?

- Dziecko powinno przyjmować różne pozycje, tak by jego ciało przypominało konkretne kształty

-Dziecko powinno rozpoznawać daną pozycję na podstawie bodźców wzrokowych i słuchowych.

3.,,Spinacze do papieru"

Potrzebne nam będą kartki i kolorowe spinacze do bielizny lub papieru. Na brzegu kartki przypnij kilka spinaczy. Daj dziecku inną kartkę i kilka spinaczy. Powiedz: ,, Czy możesz przypiąć spinacze do swojej kartki, tak aby tworzyły wzór taki sam jak u mnie". Zmieniaj ułożenie spinaczy i utrudniaj zadanie dodając kolejne spinacze, przypinając spinacze na kolejnych brzegach kartki.

Ta aktywność pomaga dziecku rozwinąć i udoskonalić następujące umiejętności:

- lateralizację

- przetwarzanie bodźców dotykowych

- przetwarzanie bodźców wzrokowych

Na co należy zwrócić uwagę?

- Dziecko powinno tworzyć wskazane wzory

- Dziecko powinno odpowiednio trzymać spinacz i przypinać go na kartce.

4. ,,Skrzynia ze skarbami"

Potrzebne nam będą :plastikowa miska, ryż , makoron, piasek tak aby zapełnić miskę w 2/3 jej objętości oraz skarby czyli:monety, samochodziki, figurki np z kinder jajek, małe klocki, spinacze biurowe, muszelki itd. Do miski wsypujemy piasek, makaron lub ryż. Pokazujemy dziecku wszystkie skarby, przeliczamy je i prosimy , aby głęboko je zakopało. Prosimy dziecko ,, Włóż ręce do piasku i znajdź np dwie monety". Zabawę powtarzamy wymieniając kolejne skarby. Do zabawy możemy użyć pęsety, należy wtedy zwrócić uwagę na prawidłowy jej chwyt.

Ta aktywność pomaga dziecku rozwinąć i udoskonalić następujące umiejętności:

- przetwarzanie bodźców dotykowych

- przetwarzanie bodźców wzrokowych

- doskonalenie umiejętności chwytu

Na co należy zwrócić uwagę?

- dziecko powinno skutecznie znajdować skarby

- czepać radość z tego, że jego ręce są zanurzone w ryżu, piasku, makaronie

5. Domowe eksperymenty,, Co pływa ,co tonie?"

1.Do wykonania doświadczenia potrzebujecie miskę/naczynie z wodą i różne przedmioty, które znajdziecie w domu np. klocek, moneta, spinacz, mała piłka, kredka, kartka papieru. Wrzucajcie do miski z wodą różne przedmioty i obserwujcie co się z nimi dzieje: które toną, a które unoszą się na wodzie. Jak myślicie, dlaczego tak się dzieje?

2.Przygotujcie kartkę papieru (A4) i złóżcie ją na pół wzdłuż dłuższego boku.Rozłóżcie kartkę i narysujcie kredką kreskę na linii zgięcia.Na górze jednej części dziecko rysujcie łódkę na wodzie, a na górze drugiej rybę, która pływa pod wodą.

Na części z łódką dziecko rysuje wszystkie przedmioty, które w misce pływają, a na części z rybą – które zatonęły. Zachowaj te pracę i opowiesz mi jak udał Ci się eksperyment.

Dodatkowo podzielcie na sylaby i głoski nazwy przedmiotów, które znalazły się w misce z wodą. Umówmy się, że dzisiaj, każda sylaba, to jeden podskok. Do podziału ilu słów na sylaby starczy Wam siły? :)

Wkładając przedmioty do miski a później wyjmując je z wody postarajcie się wsłuchać w dźwięki, jakie tym czynnościom towarzyszą. Będą ciekawe. Może umiecie je odtworzyć używając własnej buzi czy przedmiotów wokół. Sprawdźcie, czy się da?

Poniedziałek 25. 05

„Percepcja wzrokowa (...) jest zdolnością do rozpoznawania i rozróżniania bodźców wzrokowych a także do ich interpretowania przez odniesienie do poprzednich doświadczeń” (Frostig i Horne, 1989). Odpowiedni (właściwy dla danego wieku) poziom percepcji wzrokowej umożliwia poprawne przeprowadzanie takich czynności, jak czytanie, pisanie, układanie (puzzli, klocków), reprodukowanie figur, kształtów, wykonywanie zadań matematycznych (np. geometrycznych)."

15 sposobów na doskonalenie percepcji wzrokowej dziecka:

1. Układanie figur, kształtów, szeregów wg wzoru (musimy przygotować wcześniej dwa komplety kolorowych figur np., wyciętych z kartonu). Układamy przed dzieckiem wzór ze „swojego” kompletu, np. czerwony trójkąt - żółte koło - niebieski kwadrat – czerwony kwadrat itd., następnie dziecko musi ułożyć taki sam wzór jak nasz;

układanie z pamięci (układamy wzór, prezentujemy go dziecku przez pewien czas, np. 20 sekund i prosimy, aby uważnie się przyjrzało i postarało zapamiętać. Następnie składamy wzór, a dziecko odtwarza go z pamięci (wykorzystując do tego figury ze swojego kompletu).

2. Składanie pociętych obrazków wg wzoru (np. przecięte na kilka części dwie identyczne kartki pocztowe – rodzic układa swoją jako wzór, a następnie to samo robi dziecko), bez wzoru (można tu wykorzystać różne obrazki, pocztówki, zdjęcia – pocięte na kawałki). 

3. Uzupełnianie braków na obrazkach. Można w tym celu wykorzystać gotowe obrazki dostępne w Internecie, na których brakuje pewnych części – zadaniem dziecka jest rozpoznanie i nazwanie brakujących części/przedmiotów (np. brak nosa w rysunku twarzy). 

4.Wyodrębnianie różnic miedzy obrazkami. Można wykorzystać obrazki dostępne
 w dziecięcych gazetkach (zadaniem dziecka jest znaleźć różnice między obrazkami – ich ilość jest zazwyczaj określona, np. 5 różnic)

5. Różnicowanie położenia figur/elementów w przestrzeni co jest blisko a co daleko? (np. podczas spaceru)

6. Wzrokowe rozpoznawanie kierunku ułożenia strzałek. Wcześniej warto wydrukować na kartce kilkanaście strzałek w różnym kierunku, kształtowanie pojęć kierunku w górę, w dół, w prawo, w lewo, skośnie w lewy górny róg, skośnie w prawy dolny róg, itd. („pokaż mi te strzałki, które są skierowane w prawą stronę”)

7. Układanie obrazków po lewej i po prawej stronie stołu/biurka/kartki (można poprowadzić umowną granicę, np. położyć długą linijkę na środku biurka i poprosić dziecko aby po lewej stronie ułożyło, np. czerwone klocki a po prawej zielone)  

8. Dobieranie wyrazów do obrazków. Rodzic przygotowuje kilka obrazków, na których są np. sprzęty domowe, zwierzęta, zawody (ważne aby na obrazku był jeden element)
a następnie podpisy (nazwy tych przedmiotów). Zadaniem dziecka jest właściwe przyporządkowanie nazwy do obrazka.

9. Układanie puzzli. Najpierw z dużych puzzli, potem z coraz mniejszych (stopniowo zwiększamy również liczbę elementów).

10. Przerysowanie prostych figur i kształtów (koło, trójkąt) Najpierw w oparciu
 o prezentowany wzór, potem z pamięci – prezentujemy wzór przez kilka sekund potem chowamy go i dziecko rysuje z pamięci (ćwiczenie to rozwija również pamięć wzrokową bezpośrednią).

11. Opisywanie obrazków. Tego, co się na nich dzieje, kto jest na obrazku, co robią osoby na danym obrazku (obrazki z książek, dziecięcych gazet).

12. Wyszukiwanie elementów na obrazku lub w otoczeniu. Według nazwy („czy jest na tym obrazku jakieś zwierzę?”, „pokaż mi na tym zdjęciu wszystkie dzieci, które mają czapki”) lub według położenia („pokaż mi coś, co leży na stole”, „pokaż, które zwierzęta na tym obrazku stoją na łące”)

13. Opisywanie otaczającej rzeczywistości. Wspólne obserwowanie prostych zdarzeń, czynności, a następnie opisywanie ich przez dziecko (np. podczas spacerów).

14. Gra w domino zarówno obrazkowe, jak i literowe.

15. Ćwiczenia pamięci wzrokowej. Pokazujemy dziecku obrazek na kilka sekund
 i zakrywamy. Następnie pytamy: co było na obrazku? Ile było np. lalek, samochodów itp.?

Pamiętajmy, aby proponowane przez nas zadania były dla dziecka przyjemnością i okazją do miłego spędzenia czasu z rodzicami. Przy okazji ćwiczeń, które doskonalą percepcję wzrokową można nie tylko zapomnieć o nudzie (np. licząc żółte samochody, które mijamy
w korku), ale przede wszystkim dobrze się bawić i pogłębiać swoje relacje z dzieckiem (np. układając razem z nim puzzle ze 100 elementów).

Bibliografa:

FROSTIG M., HORNE D. (1989). Wzory i obrazki. Program rozwijający percepcję wzrokową. Poziom podstawowy (podręcznik). Warszawa

Wtorek 26. 05

Ćwiczenia rozwijające orientacje w schemacie ciała i przestrzeni:

nazywanie części ciała;
orientacja w schemacie ciała: daj lewą rękę, tupnij prawą nogą itp.;
orientacja w przestrzeni: idź 2 kroki do przodu, do tyłu, na lewo, w prawo;
ćwiczenia graficzne: zaznacz kreską prawy róg, u góry narysuj zieloną kreskę;
ćwiczenia logarytmiczne połączone z pokazywaniem i nazywaniem części ciała w oparciu o wierszyk „Prawa ręka, noga prawa…”, „Głowa, ramiona, kolana, pięty…”, „Mam dwie ręce, nogi dwie…”;
zabawy ruchowe doskonalące orientację przestrzenną z wykorzystaniem woreczków, laski gimnastycznej, maskotki;
zabawa w rzucanie papierową kulą zgodnie z poleceniem: góra, dół, prawa, lewa strona itp.;
zabawy ruchowe z wykorzystaniem woreczków – rzucanie woreczkiem zgodnie z instrukcją słowną: przed siebie, za siebie, na stół, pod stół;
poruszanie się zgodnie z instrukcją słowną np. stań na gazecie, stań pod gazetą, stań przed gazetą, stań za gazetą, stań między gazetami.

Ćwiczenia grafomotoryczne do wydruku, znajdziecie Państwo np. na stronie

http://bystredziecko.pl/szlaczki-dla-dzieci-mlodszych-4/

Środa 27.05

Odrysowywanie Cieni – zabawa motoryczna.

Do tej zabawy potrzebujesz kilka ulubionych zabawek, kartkę, kredkę lub pisak i dużo słońca! Odrysowywanie cieni, to niezwykle twórcza zabawa pobudzająca dziecięcą wyobraźnię
i twórczość. Z pewnością zaciekawi każdego malucha, a przy okazji pozwoli na odrobinę obserwacji.Zwykłe rysownie na kartce, które jest na wyciągniecie ręki każdego dnia nie jest tak ciekawe jak odrysowywanie cieni różnych przedmiotów, a tym bardziej ulubionych zabawek. Dziecko w czasie zabawy rozwija zdolności manualne, pobudza wyobraźnię,
a także może zaobserwować jak odrysowany kształt cienia zmienia się i przesuwa wraz
z wędrującym po niebie słońcem. To fajny sposób na pokazanie dziecku jak kula ziemska przesuwa się względem słońca. Odrysowane kształty możemy dowolnie pokolorować tworząc ciekawą ilustrację.

Więcej na: https://mojedziecikreatywnie.pl/2016/09/odrysowywanie-cieni-zabawa-motoryczna/

Czwartek 28. 05

Ćwiczenia słuchowe...

Ćwiczenia słuchowe – stanowią bardzo ważną grupę ćwiczeń terapeutycznych, ponieważ często opóźnienia czy zaburzenia rozwoju mowy pojawiają się na skutek opóźnień rozwoju słuchu fonematycznego (tzw. słuchu mownego). Stymulując funkcje słuchowe przyczyniamy się do rozwoju mowy dziecka. Bardzo ważne jest, aby rodzice bawili się ze swoimi dziećmi
w rozróżnianie dźwięków z otoczenia (odgłosy zwierząt, sprzętu domowego itp.), aby w ten sposób kształtować percepcję słuchową.

Przykłady ćwiczeń dla dzieci:

„Co słyszę?” - dzieci siedzą z zamkniętymi oczami i wyłapują głosy dochodzące z otoczenia (ogrodu, ulicy).
Rozpoznawanie wytwarzanych dźwięków, najpierw z pomocą wzroku, potem tylko słuchowo (dzieci zamykają oczy albo odwracają się). Prowadzący zabawę uderza pałeczką w różne przedmioty: drewno, kamień, szkło itp.
„Jaki przedmiot wydał ten dźwięk?”- toczenie piłki, kamyka, butelki po podłodze.
Rozpoznawanie różnych rzeczy w zamkniętym pudełku przez potrząsanie nim (groch, kamyki, spinacze itp.).
Uderzanie klockami o siebie, łyżeczkami, garnuszkiem, kubeczkiem, odbijanie piłki, klaskanie, darcie papieru, lanie wody, przesuwanie czegoś po stole, drapanie po szkle, papierze, stole, wypuszczanie powietrza z balonika itp.
Rozpoznawanie głosu, szmeru i źródła dźwięku, miejsca, kierunku, odległości, ilości dźwięków (głośno- cicho).
Szukanie ukrytego zegarka, radia, dzwoniącego telefonu.
Różnicowanie i naśladowanie głosów zwierząt: kot, pies, krowa, kura, kogut, kaczka, gęś, koń, świnka.
Rozpoznawanie osób po głosie: Kto mówi?, (dziecko, dorosły, chłopczyk, dziewczynka), zabawa np.: Król ciszy, kto cię woła?

Rozpoznawanie poszczególnych członków rodziny po głosie. Rodzic lub rodzeństwo zmienia głos i naśladuje np.: głos kury, bociana, żaby itp. Dziecko odgaduje, kto wydaje głos i czyj głos naśladuje.

Piątek 29.05

1. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Bocian i żabki”.

Rodzic wyznacza skakankami/sznurkiem lub wstążką staw. Dziecko – żabka – skacze po pokoju. Gdy usłyszy głos bociana (rodzica), wskakuje do stawu. Gdy głos bociana milknie, żabka opuszcza staw.

2. Spacerek.

Puszczamy dziecku muzykę i rzucamy mu różne polecenia:

- „Zbieramy grzyby!”, a wtedy dzieci udają, że podnoszą coś z podłogi;

- „Gonimy motyle!” – dziecko podbiega i łapie niewidoczne motylki;

- „Zrywamy szyszki!”, a dzieciak musi podskakiwać i symulować obrywanie z gałęzi szyszek itd.

3. Kto sięgnie wyżej?

Rodzic stoi z ołówkiem lub markerem przy futrynie, a dziecko podchodzi i z wyciągniętą jedną rączką do góry w miejscu podskakuje najwyżej, jak umie. Wszystkie wyniki muszą być zaznaczone. Dziecko będzie zdziwione, dokąd umie dosięgnąć!

Poniedziałek 1. 06

ĆWICZENIA USPRAWNIAJĄCE NARZĄDY ARTYKULACYJNE

(Potrzebne będzie lusterko, aby sprawdzać w nim, czy dobrze wykonujecie ćwiczenia. Postarajcie się wykonywać je dokładnie. )

- Rodzic mówi kolejne zdania, a dziecko wykonuje opisane w nich czynności języka, warg lub policzków. (zaznaczone podkresleniem lub zgodnie z wyjaśnieniami w nawiasach)

1. Buzia na kłódkę, ćwicz razem z nami: wdech – nosem, a wydech – ustami

2. Wargi mam dzielne – dzióbek z nich zrobię, a potem uśmiech pokażę tobie.(5 razy)

3. Króliczek zęby górne ma długie po to, by na dolną wargę zakładać je z ochotą (i skrobać po niej).

4. Wampirka zrobię – łatwizna taka, pokazuję dolne zęby – górne zęby i mamy kudłaka.

5.Wargi me dzielne trzymają łyżeczkę minutę całą – dość sporą chwileczkę. (dziecko wkłada między wargi koniec łyżeczki – ten, za który trzymamy, i ściskając wargi próbuje utrzymać ją kilkanaście sekund)

6. Usta gotowe niech mówią „na zdrowie”: a, o, e, u, y ,i.

7. Teraz sylaby, sprawa jest prosta, kto jest gotowy – niechaj im sprosta: pa, po, pe, pu, py, pi, ma, mo, me, mu, my, mi, (wypowiadają te sylaby)

8. Nie jakieś opony, piłki czy kule, lecz wielkie balony zrobione czule z policzków rzecz jasna – inwencja własna.

9. W buzi mam super bohatera. Język waleczny potwory pożera.

Potworem rodzynek, walka z nim prosta – hop do sufitu – tam mały zostań!

(dziecko układa na czubek języka rodzynka, podnosi go „na parking”, czyli za górnymi zębami na wałku dziąsłowym i tam przytrzymuje go czubkiem języka przez kilkanaście sekund – przy szeroko otwartej buzi. UWAGA: ma być widoczny ruch języka a żuchwa ma być nieruchoma, opuszczona.)

10. Pięknie ćwiczą gimnastyczki, podziwiają je języczki.

Zwinne chcą być tak jak one, chcą być pięknie wyszkolone.

W górę, w dół, w lewo, w prawo,

Ćwiczą wszystkie szybko, żwawo. (dziecko, przy otwartej szeroko buzi, unosi język na wałek dziąsłowy, za górnymi zębami, opuszcza go za dolne żeby, kieruje do lewego policzka a następnie do prawego i tak postępuje 5 razy)

Jeśli język zwinny masz,

To ćwicz dalej, radę dasz. (przy szeroko otwartej buzi dziecko przesuwa język „po suficie”, czyli górnym podniebieniu, od zębów, w stronę gardła – 5 razy).

(Jeżeli któreś z ćwiczeń Ci nie wychodzi – nie szkodzi. Spróbuj jeszcze raz. Na tym polega trening.)

ZABAWA SŁUCHOWA „Rymy w zagrodzie.”

- Zadaniem dziecka jest odgadywanie brakujących rymów ( słowa w nawiasach)

- Rodzic prosi dziecko o dokończenie krótkich wierszyków:

„Rymy w zagrodzie”

Raz na grzędzie bura kurka

nastroszyła swoje…( piórka)*

Inna kurka głośno gdacze

Żółta kaczka pięknie…(kwacze).*

Baran po swojemu beczy,

koza w kozie z żalem…(meczy).*

Gniady konik w stajni hula,

pszczółki lecą wprost do…(ula).*

traktor w polu głośno huczy,

a na łące krówka…( muczy)*

gdy wróbelki nam ćwierkają,

dzieci rymy…( dobierają).*

- Czy potrafisz naśladować głosy tych zwierząt? Przez chwilkę pomucz jak krówka, zagdakaj jak kura, zabzycz jak pszczoła, itd.

NAUKA RYMOWANKI NA PAMIĘĆ - ćwiczenie dykcji, pamięci, rozwijanie sprawności językowej.

- dla dzieci 4 – letnich:

Jedzie, jedzie pan, pan

Jedzie, jedzie pan, pan,

na koniku sam, sam.

Za nim jedzie chłop, chłop,

na koniku hop! hop!

Jedzie, jedzie ba-ba

i z konika spa-da!

Muster übertragen - Förderung der Augenhandkoordination

Wtorek 2. 06

Pokoloruj koła według wzoru.

Więcej o kodowaniu na stronie : https://koduj.gov.pl/mdk-video/

Środa 3. 06

ZABAWY ODDECHOWE:

I. propozycja: „Burza w szklance” (potrzebne: piłeczkapingpongowa, szklanka) - dmuchanie na piłeczkę pingpongową umieszczoną w szklance, tak, aby podskakiwała i uderzała o ściankę szklanki.

(Dorosły nadzoruje dziecko, aby utrwalany był prawidłowy tor oddechowy, czyli, żeby dziecko nabierało powietrze nosem, przy zamkniętej buzi i wypuszczało je buzią, dmuchając na piłeczkę, w szklance.)

II. propozycja: „Ślimaki na roślinkę”

– Jeżeli mamy możliwość drukowania, proszę pobrać (w „Czytaj więcej”, w plikach do pobrania) kartę z obrazkiem rośliny i ślimaków. Dziecko wycina ślimaczki samodzielnie albo (młodsze) z pomocą Rodzica i za pomocą słomki (wciągając przez nią powietrze) „przenosi” ślimaki na liście roślinki..

- Jeżeli nie mamy możliwości drukowania, dziecko wycina z kolorowej wycinanki kółeczka, rysuje na białej kartce podobną roślinkę i za pomocą słomki (wciągając przez nią powietrze) „przenosi” wycięte kółeczka (symboliczne ślimaki) na zieloną roślinkę, którą samo narysowało..

(Zabawa pomaga usprawniać aparat mowy, kształtuje umiejętność kontrolowania oddechu.)

Czwartek 4. 06

ZABAWA ORTOFONICZNA

- „Różne pojazdy”- zabawa dla dzieci 5, 6 – letnich. (Rodzic recytuje wiersz, a dziecko uzupełnia odgłosy - wyrazy dźwiękonaśladowcze, zaznaczone pogrubionym drukiem)

Ruch w powietrzu i na wodzie,

Na ulicy i w zagrodzie:

Jedzie traktor- pyr- pyr-pyr, pyr-pyr-pyr

Czasem rower mknie- dryń-dryń-dryń, dryń-dryń-dryń,

Szybko mknie karetka zwinna – e-o, e-o, e-o, e-o, e-o, e-o,

Ona czekać nie powinna!

Samochody rozpędzone- żżżżżżż,(wargi w „pyszczek rybki”, język na wałku dziąsłowym, zęby złączone)

Każdy pędzi w swoją stronę.

A co płynie, zbliża się?

Mała łódka fale tnie!

Woda szumi- szu-szu-szu, (wargi w „pyszczek rybki”, język na wałku dziąsłowym, zęby złączone)

Łódka przypłynęła tu.- szu-szu-szu,

A tam w górze- spójrzcie dzieci,

To samolot sobie leci!

Ryk silników słychać- żżżżżżż,

Kadłub pięknie w słońcu lśni.

- „Jeżyk”– zabawa dla dzieci 4 – letnich. Rodzic recytuje wiersz, a dziecko uzupełnia odgłosy - wyrazy dźwiękonaśladowcze, zaznaczone pogrubionym drukiem i wykonuje czynności, opisane w nawiasach)

Do przedszkola puka jeżyk,

puk-puk,puk, puk-puk-puk, (zgiętym kciukiem puka w stół lub krzesło, czy podłogę)

więc otworzyć mu należy,

puk-puk-puk, puk-puk-puk. (j. w.)

Wszyscy wkoło jeża stają,

klap-klap-klap, klap-klap-klap, (klaszczą rytmicznie w dłonie)

i brawami go witają,

klap-klap-klap, klap-klap-klap. (klaszczą rytmicznie w dłonie)

Jeżyk jest już w naszej grupie,

tup-tup-tup, tup-tup-tup, (tupią rytmicznie nogami na zmianę – raz jedna, raz drugą,)

każde dziecko jak on tupie,

tup-tup-tup, tup-tup-tup. (tupią rytmicznie nogami na zmianę – raz jedna, raz drugą,)

Gdy jeż zmęczy się tuptaniem,

uf-uf-uf, uf-uf-uf,

to przychodzi czas na spanie,

puf-puf-puf, puf-puf-puf.

Gdy do jeża biegnie pies,

hop-hop-hop, hop-hop-hop, (podskakują obunóż)

to się w kulkę zwija jeż,

hop-hop-hop, hop-hop-hop. (podskakują obunóż)

Pies się boi kolców jeża,

oj-oj-oj, oj-oj-oj, (grożą rytmicznie palcem wskazującym jednej i drugiej ręki)

więc go ugryźć nie zamierza,

oj-oj-oj, oj-oj-oj. (grożą rytmicznie palcem wskazującym jednej i drugiej ręki)

Nic jeżowi się nie stanie,

tak-tak-tak, tak-tak-tak

i już z nami tu zostanie,

tak-tak-tak, tak-tak-tak.

Piątek 5. 06

Zapraszam na innowacyjny serwis logopedyczny, który poprzez gry i zabawy online ćwiczy poprawną wymowę u dzieci.

https://www.mimowa.pl/wspieranie-mowy

***********************************************************************************************************************************************

Poniedziałek 18. 05. 2020r.

Torba na przygody...

Większość zabaw dla dzieci z zaburzeniami jest przygotowywana przez dorosłych, dlatego dzieci nie biorą udziału w fazach tworzenia idei ani planowania. Zabawa ta pozwala dziecku na fizyczne i psychiczne zaangażowanie się w całą aktywność.

Potrzebne materiały: pęseta z tępymi końcami, pałeczki połączone z jednej strony (takie z chińskiej restauracji),duże kuchenne szczypce, torba (nazwijcie ją „Torbą na przygody”), papier i długopis

Sposób zabawy:

Młodsze dzieci – wykorzystajcie pęsetę, pałeczki, szczypce i torbę. Zadaniem dziecka jest chodzenie po okolicy, zbieranie odpowiednim narzędziem (dostosowany do wielkości danego przedmiotu) różnych rzeczy i wkładanie ich do torby.

Starsze dzieci – jeśli dziecko umie już pisać, niech zrobi listę tego, czego będzie szukać i co włoży do torby. Następnie niech rozpocznie poszukiwania według listy i wykorzysta narzędzie, które sobie wybierze. ( można sporządzić listę z wykorzystaniem obrazków)

Można się w to bawić w parach i szukać przedmiotów z listy w zespole. Jedno dziecko jest odpowiedzialne za trzymanie narzędzi do podnoszenia i listy, drugie – za torbę.

Uwaga!

Być może trzeba będzie dokonać selekcji przedmiotów znajdujących się na liście. Jeśli podopieczny ma problemy z pisaniem, ty pisz, a on niech dyktuje. Może także zrobić listę na komputerze, ponieważ głównym celem tej zabawy są zgromadzenie pomysłów i aktywność na świeżym powietrzu, a nie ćwiczenie pisania.

Cele/Korzyści:

Planowanie projektu – podczas tej zabawy dziecko musi zaplanować, czego będzie szukać, sporządzić listę i zrealizować swój plan.

Pisanie – zabawa motywuje dzieci do pisania, ponieważ mają konkretny cel. To bardzo ważne w przypadku dzieci, które mają problemy z pisaniem.

Interakcja społeczna – można się również bawić w parze, co zwykle jest dla dziecka mniej stresujące niż zabawa w domu lub czas wolny (Delaney, 2016).

(źródło: T. Delaney, 101 ćwiczeń, gier i zabaw…, Harmonia Universalis, Gdańsk 2016.)

Wtorek 19. 05.2020r.

Kuchenne rewelacje...

Buszowanie po kuchni to niezwykły czas dla dziecka pisze w swojej książce Marta Wiśniewska. Trudno się z tym nie zgodzić. Kuchnia to prawdziwa skarbnica doznań sensorycznych – zapachy, smaki, dźwięki oraz rozmaite „przyrządy” zachęcają do przygody, która jest zarazem terapią dla dzieci z problemami sensorycznymi.

Oto kilka pomysłów jak wykorzystać kuchnię do celów terapeutycznych:

kasza, ryż, cukier, mąka pszenna i ziemniaczana, groch, fasola, herbata liściasta i granulowana, bułka tarta – przesypywanie z pojemnika produktów, dotykanie ich, rozgniatanie, próbowanie, przesypywanie przez sitko – zmysł dotyku, wzroku, smaku, ćwiczenie koordynacji wzrokowo-słuchowej;
ciasto z mąki i wody – dotykanie, ugniatanie, wałkowanie, formowanie różnych kształtów, wałkowanie, robienie placków – zmysł wzroku, dotyku;
aromaty do ciast, olejki zapachowe – próbowanie i wąchanie – zmysł węchu, smaku;
lód – dotykanie lodu, pocieranie kawałkiem lodu wybranych części ciała oraz okolicy ust – zmysł dotyku;
garnki, patelnie słoiki, puszki, butelki, muzykowanie, wydobywanie dźwięków różnej wysokości i sile, wkładanie naczyń jedno w drugie – zmysł słuchu, ćwiczenie koordynacji wzrokowo-ruchowej;
kisiel, galaretka, budyń – dotykanie, wąchanie, próbowanie substancji w różnych kolorach i o różnej temperaturze – zmysł dotyku, wzroku, smaku, węchu;
tarka – ścieranie bułki tartej, słuchanie towarzyszącego tej czynności dźwięku, wykorzystanie tarki w połączeniu z np. widelcem i słuchanie powstających odgłosów – zmysł słuchu;
produkty spożywcze – próbowanie, dotykanie, wąchanie np.: ser żółty, biały, musztarda, ocet, chrzan, gorzka herbata – zmysł smaku, węchu, dotyku;
torebki foliowe, papierowe w różnych kolorach – dotykanie, gniecenie, strzelanie, gniecenie przy uchu – zmysł wzroku, słuchu, dotyku;
jako – ugotowane ciepłe i zimne, odczuwanie ciężaru temperatury, można wykorzystać barwniki do jaj (lub farby plakatowe), które zabarwią jajka na wybrane kolory – zmysł wzroku, dotyku;
napoje gazowane – próbowanie, wąchanie napojów o różnych barwach i smakach, odczuwanie np.: na twarzy „bąbelków” – zmysł smaku, węchu;
warzywa i owoce – dotykanie, wąchanie, próbowanie (wybranych) warzyw i owoców, zwrócenie uwagi na różnorodną kolorystykę warzyw i owoców – zmysł dotyku, smaku, węchu;
pestki z owoców – wydłubywanie pestek z owoców np.: mandarynki, grejpfruta, odczuwanie miąższu, lepkości rąk – zmysł dotyku, wzroku, ćwiczenie chwytu;
surówki – przygotowanie warzyw, owoców, obieranie, ścieranie, krojenie, próbowanie, wąchanie – zmysł węchu, smaku, dotyku;
zmywanie naczyń – odczuwanie temperatury, natężenie wody, dotykanie piany, wycieranie naczyń, czucie oporu naczyń, do których wkładamy rękę, chcąc je wytrzeć, wyławianie naczyń – zmysł dotyku;
rozpakowywanie zakupów – stosowanie przyniesionych produktów: do lodówki, do szafki itp. – czynności poznawcze;
wysypywanie materiałów nieustrukturalizowanych (ryż, groch, kukurydza itp.) na różne powierzchnie: na deskę, do garnka, na talerz szklany/plastikowy – zmysł słuchu, dotyku;
rozpoznawanie kuchennych przedmiotów dotykiem bez kontroli wzrokowej – zmysł dotyku;
przeliczanie, sortowanie produktów (owoce warzywa), sztućców – czynności poznawcze;
malowanie listy zakupów – czynności grafomotoryczne (Wiśniewska, 2010).

(źródło: M. Wiśniewska, Wspomaganie rozwoju dziecka…, Impuls, Kraków 2010.)

Środa 20. 05. 2020r.

Bajki logopedyczne do wyboru.

„ŚNIADANIE PUCHATKA”

Kubuś Puchatek obudził się rano, przeciągnął i bardzo mocno ziewnął ( ziewanie). Poczuł, że jego brzuszek jest pusty wyruszył wiec do lasu na poszukiwanie miodu. Idzie wyboistą ścieżką (przesuwamy językiem po zębach) rozgląda się w prawo i lewo. Próbuje wyczuć gdzie jest dziupla z miodem (kilka razy wdychamy powietrze nosem, a wydychamy ustami) stanął przed wysokim drzewem. Spojrzał w górę (językiem dotykamy górnej wargi)
i zobaczył dziuplę, z której wypływał pyszny miodzik. Kubuś zaczął więc wspina się po drzewie. Sięgnął łapką do dziupli i wyjął ją oblepioną miodem. Oblizał ją całą dokładnie (wysuwamy język z buzi i lekko ruszamy w górę i w dół) i wsuną łapkę ponownie i znowu ja oblizał. Podczas jedzenia Puchatek pobrudził sobie pyszczek. Teraz próbuje go wyczyści. Oblizuje wiec językiem dokładnie wargi, dotyka do kącików ust, a na koniec oblizuje ząbki. (usta cały czas szeroko otwarte). Misiu poczuł ,że jego brzuszek jest już pełen. Zszedł
z drzewa i ruszył w drogę powrotną. Musiał iść tą samą wyboistą dróżką (dotykamy czubkiem języka do każdego ząbka na górze i na dole), więc gdy doszedł do swojego domku był bardzo zmęczony (wysuwamy język na brodę i dyszymy). Położył się do łóżeczka i zasnął (chrapiemy).

"MAŁA MYSIA "

Wczesnym rankiem mała myszka Mysia wyszła ze swojej norki na poszukiwanie przygód (język wysuwamy daleko do przodu). Rozgląda się ciekawie dookoła (język oblizuje szeroko otwarte usta). Zastanawia się w którą stronę iść na spacer: w lewo czy w prawo. Poszła w lewo i weszła do gęstego lasu. Rozgląda się (oblizywanie warg). Patrzy w górę na rosnące drzewa (do nosa) i w dół na mięciutki mech (na brodę). W oddali słychać odgłosy leśnych ptaków. Mała myszka próbuje je naśladować: kukukukuku- tak kuka kukułka, huuhuu, huuhuu – teraz słychać sowę; puk, puk – to dzięcioł stukający w drzewo. Po krótkiej wędrówce Mysia doszła na polanę poczuła się zmęczona i głodna. Wyjęła z torby śniadanie i zaczęła je jeść ( naśladujemy ruchy żucia). Po śniadaniu Mysia oblizuje wąsik(górna warga) oraz ząbki (górne i dolne zęby) zrobiło się późno i Mysia postanowiła wrócić do domku. A tam czekała na nią niespodzianka. Przyszli do niej goście: kurka (kokoko), żabka (kum, kum), i kaczuszka (kwa, kwa) Mysia powitał ją serdecznie (cmokając całujemy palce obu rąk) poczęstowała ich herbatą. Ale picie było gorące, wiec goście musieli mocno dmuchać, aby je ostudzić (dmuchamy). Gdy nastał wieczór goście pożegnali się i poszli do domu (cmokamy palce). Myszka poszła do łazienki, aby się umyć. Umyła zęby i wypłukała usta (nabieramy powietrza i poruszamy policzkami). Potem ubrała piżamkę i poszła spać (chrapanie). Dobranoc Mysiu!

Czwartek 21. 05. 2020r.

DOSKONALENIE UMIEJĘTNOŚCI SŁUCHOWYCH I MOTORYCZNYCH.

Powtórz, co robię
Dziecko ma zawiązane oczy. Osoba prowadząca klaszcze. Zdejmujemy dziecku opaskę – dziecko ma pokazać lub powtórzyć samodzielnie realizację dźwięków. Następnie: tupiemy, mlaszczemy, gwiżdżemy itp.

Rozpoznawanie odgłosów przyrody
(np. deszcz, burza, szum drzew, kapanie wody), najbliższego otoczenia (np. odgłosy domowe – pralka, odkurzacz, tykanie zegarka, nalewanie wody) lub zwierząt (miauczenie, szczekanie, muczenie, ćwierkanie) odtwarzanych z nagrania. Należy przygotować obrazki odpowiadające odtwarzanym odgłosom. Można pracować odpowiednimi kręgami tematycznymi.

Wytwarzanie różnych dźwięków za pomocą określonych przedmiotów

(np. papieru, piłki, wody, szkła, balonów). Zachęcamy dziecko do poszukiwania jak największej liczby różnorodnych dźwięków, które można wytworzyć przy użyciu jednego przedmiotu.

Rozpoznawanie onomatopei

Korzystamy z zestawu obrazków tematycznych, np. zwierzęta, odgłosy domowe. Logopeda wskazuje obrazek i posługując się wyrazem dźwiękonaśladowczym – opowiada o nim. Następnie wymawia onomatopeję, a dziecko wskazuje właściwy obrazek. Wypowiadanie tego samego zdania w sposób charakterystyczny dla określonych nastrojów. Możemy posłużyć się obrazkami lub zdjęciami osób wesołych, smutnych i zdziwionych oraz sposobu ich mówienia. Zwracamy przy tym szczególną uwagę na cechy głosu i mimikę.

Zabawa z rekwizytem: piłka z gąbki lub woreczek z grochem
Przekazywanie piłki (woreczka) z ręki do ręki. Następnie przerzucanie (koordynacja ruchowa).

Zabawa z rekwizytem: piłka plażowa
Dziecko siedzi w siadzie skrzyżnym. Toczy piłkę wokół siebie, tak by jej nie zgubić (koordynacja ruchowa).

Zabawa z rekwizytem: jak powyżej
Logopeda siada naprzeciwko dziecka w siadzie skrzyżnym. Przetaczają do siebie piłeczkę (koordynacja ruchowa).

Zabawa z rekwizytem: obręcz (typu hula-hoop)
Dziecko przechodzi przez trzymaną przez logopedę obręcz w różny sposób – przodem, tyłem, bokiem (koordynacja ruchowa, poruszanie się w przestrzeni).

Zabawa z rekwizytem: jak powyżej
Obręcz leży na podłodze. Dziecko wskakuje do środka obręczy; najpierw przeskakuje z nogi na nogę, a następnie – skacze obunóż (koordynacja ruchowa, poruszanie się w przestrzeni).

( Całość artykułu: https://forumlogopedy.pl/artykul/cwiczenia-sluchu-i-motoryki-w-postepowaniu-logopedycznym)

Piątek 22. 05. 2020r.

Zabawy ruchowe do wyboru.

Niedźwiadek

Prawa rączka (wyciągamy prawa rączkę),
lewa raczka (wyciągamy lewa rączkę),
ja jestem niedźwiadek (pokazujemy na siebie).
Prawa nóżka (wyciągamy prawa nóżkę),
lewa nóżka (wyciągamy lewa nóżkę),
a to jest mój zadek (pokazujemy na pupę).
Lubię miodek (głaszczemy się jedna raczka po brzuszku),
kocham miodek (głaszczemy się dwoma raczkami po brzuszku),
ukradnę go pszczółkom (raczki do góry i krecimy dłońmi – jak wkręcanie żarówek).
Prawą rączką (znów wyciągamy prawą rączkę)
Lewą rączką (wyciągamy lewą rączkę)
a wyciągnę rurką (ruszamy naprzemienie rączkami w przód).

Ciało

Ręce do machania, (machamy rączkami)
nogi do skakania, (podskakujemy)
palce do liczenia, (machamy paluszkami)
a zęby do mycia. (uśmiechamy się szeroko)
Głowa do kiwania, (kiwamy głową TAK/NIE)
uszy do słuchania, (nadstawiamy uszu)
oczy do mrugania, (mrugamy oczkami)
usta do śpiewania. (śpiewamy LALALA)

Stonoga

Idzie idzie stonoga, a tu … noga.
Idzie idzie malec, a tu … palec.
Idzie idzie koń, a tu … dłoń.
Idzie idzie krowa, a tu … głowa.
a na końcu leci kos, a tu … nos.

***********************************************************************************************************************************************

Poniedziałek 11. maja

Kilka słów o integracji sensorycznej...

Termin integracja sensoryczna określa prawidłową organizację wrażeń sensorycznych (bodźców) napływających przez receptory. Oznacza to, że mózg, otrzymując informacje ze wszystkich zmysłów (wzrok, słuch, równowaga, dotyk, czucie ruchu-kinestezja) dokonuje ich rozpoznania, segregowania i interpretacji oraz integruje je z wcześniejszymi doświadczeniami. Na tej podstawie mózg tworzy odpowiednią do sytuacji reakcję nazywaną adaptacyjną. Jest to adekwatne i efektywne reagowanie na wymogi otoczenia. Może to być odpowiedź ruchowa jak
i myślowa. Integracja sensoryczna jest procesem, dzięki któremu mózg otrzymując informację ze wszystkich systemów zmysłowych dokonuje ich segregacji, rozpoznania, interpretacji i integracji
z wcześniejszymi doświadczeniami. ( więcej na: POLSKIE STOWARZYSZENIE TERAPEUTÓW INTEGRACJI SENSORYCZNEJ - SI).

Zapraszam do lektury.

Publikacje o SI:

Bogdanowicz M. (1997). Integracja percepcyjno motoryczna: teoria – diagnoza – terapia. Warszawa: CMPP-P
Grzybowska E. (1999). Metoda integracji sensorycznej (SI). Rewalidacja 2 (6) 1999.
Maas V. (1998). Uczenie się przez zmysły. Wprowadzenie do Teorii Integracji Sensorycznej. Warszawa: Wydawnictwo Harmonia
Ayres Jean A. (2015). Dziecko a integracja sensoryczna. Warszawa: Wydawnictwo Harmonia
Przyrowski, Z. (2012). Integracja sensoryczna. Wprowadzenie do teorii, diagnozy
i terapii. Warszawa: EMPIS
Przyrowski Z. (2001). Podstawy Diagnozy i Terapii Integracji Sensorycznej. [W] Podstawy diagnostyki i rehabilitacji dzieci i młodzieży niepełnosprawnej pod red. prof. Czesława Szmigla. Kraków: Wyd.AWF
Przyrowski Z. (1998). Dysfunkcje integracji sensorycznej i deficyty fragmentaryczne
w zespole mózgowego porażenia dziecięcego. [W: Dziecko niepełnosprawne ruchowo (red. Mazanek E.). Warszawa: WSiP
Wiśniewska, M. (2013). Świat jednej sali. Charaktery 6 (197).
Wiśniewska, M. (2012). Cykl artykułów poświęcony integracji sensorycznej (publikowane od 2006 do dziś). Przyjaciel
Wiśniewska, M. (2012). Diagnoza zaburzeń samoregulacji i deficytów integracji sensorycznej. Pediatria Polska 87(3). Czasopismo punktowane.
Wiśniewska, M. (2008). Zastosowanie metody SI w pracy z dzieckiem autystycznym.Rewalidacja, 2(24).
Wiśniewska, M. (2008).Integracja sensoryczna – SI. Bardziej Kochani 3(28).
Wiśniewska, M. (2006). Codzienna stymulacja sensoryczna. Rewalidacja, 1(19).
Wiśniewska, M. (2006). Integracja sensoryczna. Wychowanie w Przedszkolu, 10.

Aktywności motoryczno- sensoryczne w domu.

Zwyczajna zabawa z dzieckiem ma wiele korzyści terapeutycznych. To wspólnie spędzony czas, radość, ale także element stymulowania rozwoju. Oto kilka pomysłów na domowe zabawy, które pomogą rozwijać dziecku różne umiejętności. Oto kilka propozycji do wyboru...

Piankowanie ciała –
- kup piankę do golenia,
- pozwól dziecku poznać jej konsystencję, zapach, temperaturę,
- stawiaj kropki/plamy z pianki na różnych częściach ciała dziecka i poproś je, aby je ścierało,
- w czasie zabawy ty lub/i dziecko możecie wskazywać, nazywać części ciała.
Piłka rehabilitacyjna –
- potocz piłkę do dziecka, pozwól, żeby ją odepchnęło do ciebie,
- posadź dziecko na piłce i przechylaj piłkę na boki, do tyłu, do przodu; bądź w kontakcie wzrokowym z dzieckiem; uśmiechajcie się do siebie,
- połóż dziecko na piłce na brzuchu; przetocz je do przodu zachęcając, żeby odepchnęło się rękoma.
Fakturowe ścieżki –
- zgromadź 3-4 niepotrzebne powłoczki od małych poduszek (tzw. jaśków),
- wypełnij powłoczki np. ryżem, grochem, kasztanami, guzikami itp.,
- spacerujcie razem (na początku w butach, skarpetkach a na końcu gołymi stopami) po ścieżce fakturowej,
- upewnij się, że ścieżka znajduje się na bezpiecznym podłożu i dziecko nie poślizgnie się (najlepiej ułóż ścieżkę na dywanie).
Małe kolorowe piłki i woreczki z grochem/ryżem/fasolą –
- wrzucajcie piłki/woreczki do pudełka, do hula-hop,
- zmieniaj rozmiar i fakturę piłek/woreczków,
- rzucajcie w różnych pozycjach i z różnych odległości.
Zapachy –
- zgromadź słoiczki po koncentracie pomidorowym/opakowania po filmach do aparatu,
- do pojemniczków włóż waciki nawilżone np. aromatami do ciast, perfumami oraz np.: kawałek kostki rosołowej, łyżeczkę kawy, trochę proszku do prania itp.,
- wąchajcie wspólnie zapachy i próbujcie zgadywać jaki to zapach¹.
Smaki –
- przygotuj różne pokarmy: cytryna, chrzan, musztarda, cukier puder, sól itp. oraz małe łyżeczki,
- podawaj dziecku smaki na język,
- nazywaj smaki np. to jest słodkie, a to kwaśne itd.,
- róbcie przy tym śmieszne miny,
- możecie bawić się przed lustrem².
Kartonowe pudełko –
- zdobądź zwykłe kartonowe duże pudełko,
- pozwól dziecku na samodzielne eksperymenty,
- zachęć je do wejścia do pudełka,
- pozwól dziecku ukryć się w pudełku, zachęć je do wyskoczenia z pudełka (tzw. drugie narodziny),
- przechodźcie przez pudełko jak przez tunel.
Tor przeszkód –
- zgromadź wałki, poduszki, obręcze itp. i zbuduj tor przeszkód,
- pokaż dziecku w jaki sposób można go pokonać,
- pokonaj tor przeszkód z dzieckiem.
Balon –
- zgromadź kilka balonów w różnych kolorach, w różnych rozmiarach i w różnych kształtach,
- bawcie się nimi swobodnie, odbijajcie do siebie,
- zawieś balon/balony pod sufitem i odbijajcie go/je,
- wypełnij balony kilkoma ziarenkami ryżu, drobnej fasoli i odbijajcie je; zwróć dziecku uwagę na dźwięk balonów.
„Dźwiękotki” –
- zgromadź pojemniczki schowane w jajkach-niespodziankach,
- nasyp do każdego z nich różne materiały: ziarenka ryżu, ziarenka grochu, tic-taki, monety, garstkę cukru,
- wygrywajcie na „dźwiękotkach” muzykę,
- zwróć uwagę dziecka na wydobywające się dźwięki.

(Całość artykułu znajdziecie Państwo na stronie: https://integracjasensoryczna.info)

Jak pomóc dziecku z zaburzeniem integracji sensorycznej?

https://integracjasensoryczna.info/11907/jak-w-domu-rodzice-moga-pomoc-dziecku-z-zaburzeniami-integracji-sensorycznej

Wtorek 12. maja

Masowanie skutecznie usprawnia współpracę mózgu z resztą ciała. Aby zwiększyć u dzieci świadomość ich własnego ciała, by stymulować zmysł dotyku i pomóc im się skupić się na tym, co dzieje się w danym momencie, należy masować im ręce, nogi i plecy długimi, zdecydowanymi pociągnięciami rąk ~ Barbara Sher

Cele: stymulacja dotykowa, zmniejszenie obronności dotykowej,świadomość własnego ciała, współpraca mózgu z resztą ciała, relaksacja.

Przygotowanie. Dorosły siada na podłodze i sadza dziecko wygodnie między swoimi nogami.

Jak się bawić?

Zaczynając od ramienia, masuj rękę dziecka w kierunku dłoni, śpiewając (do melodii refrenu Myję zęby): „Wymasuję twoją rękę, o, o!”.
Przejdź do masażu drugiej ręki, a następnie dłoni, nóg, stóp i pleców. W trakcie masażu różnych partii ciała odpowiednio zmieniaj słowa piosenki.

Odmiany.

Niech dziecko dla odmiany masuje dorosłego. Wybór masowanej części ciała będzie zależał od słów piosenki.
Dzieci mogą również masować siebie nawzajem. W razie potrzeby dorosły będzie służył im pomocą.
Wykorzystaj do masażu szorstką gąbkę lub nylonowa myjkę.

Czego dziecko się uczy?

Masaż wykonywany przed rozpoczęciem zajęć może pomóc we współpracy mózgu
z resztą ciała poprzez stymulację obwodowego układu nerwowego. Dzięki temu dziecku łatwiej jest skupić uwagę.

Masaże zwykle uspokajają i usprawniają pracę ośrodkowego układu nerwowego. Mocno uciskając skórę dziecka, docieramy także do receptorów dotykowych nadwrażliwych na światło czy dotyk.
Z czasem dziecko z defensywnością dotykową może zacząć właściwie reagować na stymulację receptorów dotykowych. Lepienie z ciastoliny, malowanie palcami
i podobne zabawy, jak również towarzystwo innych dzieci, będą mu wreszcie sprawiać przyjemność.

Modyfikacje.

Jeżeli dziecko w czasie masażu nie czuje się komfortowo, spróbuj delikatnie ściskać mu mięśnie rąk i nóg.
Obserwuj reakcje dziecka, żeby nie przekroczyć jego granic tolerancji.
Aby zachęcić do komunikacji i pozwolić dziecku na większą kontrolę ćwiczenia, zapytaj je, które partie ciała mu wymasować. Użyj tablicy z obrazkami, gestów lub pokaż palcem, jeżeli dziecko jest opóźnione językowo (Sher, 2014).

(źródło: B. Sher, Gry i zabawy we wczesnej interwencji…, HARMONIA UNIVERSALIS, Gdańsk 2014)

Środa 13. maja

Zabawy logorytmiczne w grupie lub indywidualne.

4. LATKI

· „Wielkoludy i krasnoludki” – /pianino/ - dzieci maszerują po sali zgodnie z melodią graną na pianinie: dźwięki niskie

– dzieci „wielkoludy” wyciągają do góry ręce, wykonują wspięcie na palce i tak maszerują po sali, na zmianę melodii – dźwięki wysokie – dzieci „krasnoludki” z opuszczonymi raczkami starają się chodzić na piętach lub zwyczajnie w różnych kierunkach. Zabawę zaleca się powtórzyć kilka razy.

· „Walka z piłkami” – /piłki/ - nauczycielka toczy kolejno kilka piłek do dziecka, które od razu odtacza je z

powrotem. Można toczyć nawet kilka piłek na raz. Aby je odesłać, dziecko musi się wykazać zręcznością i szybkim refleksem.

5. LATKI

· „Motyle” – /wstążeczki na przeguby rąk, krążki/ - dzieci– „motylki” przykucają na „kwiatkach” – krążkach

porozkładanych na dywanie. Gdy pojawi się muzyka „motyle” fruwają nad łąką pomiędzy „kwiatami”, szeroko poruszając ramionami. Na przerwę w muzyce „motyle” siadają na „kwiatkach”, ruszając nadal skrzydełkami. Po chwili ponownie słychać muzykę i zabawa trwa nadal.

· „Fale” – /kaseta z nagraniem, chusta/ - dzieci stoją wokół chusty, trzymając ją prawą ręką. Gdy usłyszą muzykę(szum morskich fal), odtwarzaną z kasety – idą w prawą stronę podnosząc i opuszczając łagodnym ruchem chustę – „falowanie morza”.

· „Piłka w kole” – /duża piłka plażowa/ - dzieci ustawione w kole, w pozycji siadu rozkrocznego, z rękami wzdłuż

tułowia i dłońmi opartymi o podłogę, podają miedzy sobą piłkę, odpychając ją prawą lub lewą stopą albo obunóż w taki sposób, by nie znalazła się poza obwodem koła.

Czwartek 14. maja

Znana i lubiana w "Motylkach" książka " Z muchą na luzie ćwiczymy buzię". Przygody muchy FEFE:

Naśladujcie dźwięk mojego wozu strażackiego: „I-O, I-O, I-O”.
Ćwiczymy język. Kładziemy go na górną wargę i przytrzymujemy tam przez chwilę. Powtarzamy kilka razy.
Kto umie zrobić balonik z buzi, tak jak ja? Spróbujcie! Może uda wam się polecieć? Ćwiczymy wargi i podniebienie miękkie. Nadymamy policzki jak balonik. Przesuwamy powietrze z jednego policzka do drugiego. Przytrzymujemy powietrze przez chwilę, a potem powoli wypuszczamy je z balonika (syczymy)
Udawajcie, że biegliście razem ze mną. Ziajamy razem! Ćwiczymy podniebienie miękkie i język. Wysuwamy język na brodę i ziajamy jak zmęczona Fefe.

Fragment książki dostępny na: https://docplayer.pl/7611920-Czyli-zabawy-logopedyczne-dla-dzieci.html

Piątek 15. maja

Rozumienie emocji

Interpretowanie własnych emocji oraz uczuć innych osób sprawia dzieciom z autyzmem ogromną trudność. Jeszcze trudniej jest im odkryć zależność między emocjami
a zachowaniem. „Pomóż dziecku zrozumieć różnicę między jednym a drugim. Emocje, lub uczucia, to coś, czego doświadcza każdy z nas. Dzieją się w naszym wnętrzu. Wiele uczuć jest naturalnych i zrozumiałych. Czujemy się źli lub zranieni, kiedy ktoś nam dokucza; boimy się, słysząc nagły hałas lub przebywając w nieznanym miejscu. Nie zawsze możemy decydować o tym, jak się czujemy, ale możemy wybrać sposób reagowania na własne emocje. Zachowania dzieją się na zewnątrz; to działania, które podejmujemy w odpowiedzi na uczucia.

Pomóż dziecku wyrażać uczucia w dwóch zdaniach.

Pomóż dziecku wyrażać uczucia w dwóch zdaniach, z których pierwsze będzie się zaczynać od „Jestem…”, a drugie będzie określało jego potrzeby. Mniej świadomość, jak dużą trudność może mu to sprawić. Nawet jeśli twoja córka jest zła na Anthony’ego, który mówi, że jej buty są brzydkie lub zabiera jej gumkę do mazania, bicie kolego książką do matematyki nie jest właściwą reakcją. Podpowiedz więc: „Jestem zła na Anthony’ego. Chcę żeby usiadł gdzie indziej”.

Rozpoznawanie emocji

Rozpoznawanie, uświadamianie sobie i rozumienie emocji, własnych i cudzych,
to podstawowa umiejętność potrzebna do nawiązania relacji międzyludzkich, a zarazem kolejny obszar sprawiający trudności dzieciom z ASD. Często nie potrafią one rozróżnić emocji, które wpływają na samopoczucie człowieka. Nie są też świadome, że inni ludzie odczuwają inne emocje niż one i mogą inaczej reagować.

Rozpoznawanie emocji i reagowanie z empatią (lub przynajmniej zachowywanie się
w społeczeństwie w akceptowalny sposób) to umiejętność, których trzeba dziecko nauczyć. Oprócz książek na temat i pomocy wizualnych wypróbuj poniższe sugestie.

Zacznij od podstawowych emocji: radość, smutek, złość i strach.
Wykonaj zdjęcia dziecka, jego kolegów i koleżanek z klasy, rodzeństwa, kuzynów
i przyjaciół udających różne emocje. Pozwól im przesadzać. Jeśli twoje dziecko samo nie wyraża uczuć, zaangażuj kolegów ze szkoły lub członków rodziny w podobnym wieku.
Wykorzystaj fotografie, by pomóc dziecku lub uczniowi „czytać” wyrazy twarzy związane z podstawowymi emocjami. Mindy wygląda na smutną, Nathan jest zły, Julia czuje radość. Wskaż charakterystyczne cechy fizyczne, które wskazują na daną emocję. Widzisz jego szeroko otwarte oczy, zmarszczony nos, zaciśnięte usta i napięte policzki? Omawiaj szczegółowo to, co tobie wydaje się oczywiste. Gdyby było równie oczywiste dla dziecka z autyzmem, samo potrafiłoby to zauważyć.
Jeśli twoje dziecko nie wykazuje zainteresowania fotografiami innych dzieci, zacznij od zdjęć przedstawiających tylko jego własną twarz.
Kiedy dziecko nauczy się samodzielnie rozpoznawać wyraz twarzy, przedstaw mu emocje związane z każdym z nich. Co to znaczy odczuwać radość? Co sprawia, że czujesz się radosny? Jak zachowują się ludzie, którzy czują radość?
Powoli wprowadzaj inne, bardziej subtelne wyrazy twarzy i słowa określające odpowiadające im emocje.
Jeśli twoje dziecko lubi patrzeć na swoje odbicie, ćwiczcie wyrażanie emocji twarzą, wykorzystując małe lusterko lub duże lustro w łazience.
Twórzcie kolaże lub małe książeczki z ilustracjami przedstawiającymi różne wyrazy twarzy znalezionymi w kolorowych gazetach, książkach z obrazkami lub pocztówkach.
Używaj słów związanych z emocjami w codziennych rozmowach z dzieckiem lub uczniem. Denerwujesz się swoją dzisiejszą prezentacją? Jesteś niespokojny, bo nie wiesz, czy twoja mama będzie chciała pójść na zakupy, czy nie? Czujesz się zawiedziona, pewna siebie, masz wątpliwości? Mów o uczuciach tak często, jak to możliwe.
Zwracaj uwagę dziecka na emocje innych ludzi, których spotyka w sytuacjach społecznych: zabawcie się w zgadywanie, co dana osoba czuje, na podstawie jej wyrazu twarzy. Można to robić także, oglądając film w domu” (Notbohm, Zysk, 2016).

(źródło: E. Notbohm, V. Zysk: „1001 porad dla rodziców i terapeutów dzieci z autyzmem i zespołem Aspergera, WUJ, Kraków 2016)

***********************************************************************************************************************************************

PONIEDZIAŁEK 4. MAJA

Propozycja ćwiczeń wspierających rozwój mowy.

Ćwiczenia prawidłowego połykania:

Unoszenie języka za przednie górne zęby.
Dotykanie wskazanego miejsca w ustach palcem, metalową szpatułką, językiem.
Połykanie śliny przy zaciśniętych zębach i szerokim uśmiechu (język trzymany przez cały czas za górnymi zębami).
Połykanie płynów (dziecko pije wodę lub inny napój, zachowując kolejność czynności: nabiera łyk napoju, unosi język, zamyka buzię, połyka płyn).

Ćwiczenia oddechowe:

Chuchanie na zamarzniete ręce (chuuu, chuuu), na waciki, skrawki papieru, wiatraczki, piłeczki pingpongowe.
Dmuchanie na gorącą herbatę (ffffff), w gwizdek, w chusteczkę (nosem i buzią), na kartkę papieru tak, by cały czas była odchylona, przez słomkę na kulki styropianu umieszczone w kubeczku.
Dmuchanie balonu.
Naśladowanie lokomotywy (wypuszcza parę: pssss…, jedzie: cz-cz-cz-cz, pędzi: tuf, tuf, hamuje pssss…).

Zabawy z płomieniem świecy:

dmuchanie leciutko, aby płomień drgał, ale nie zgasł;
dmuchanie rytmiczne tak, aby płomień drgał, ale nie zgasł;
zdmuchiwanie płomienia z bliska;
zdmuchiwanie płomienia z dużą siłą z większej odległości;
zdmuchiwanie dwóch, trzech, czterech świeczek jednocześnie.

Puszczanie baniek mydlanych
Dmuchanie przez słomkę w trakcie picia.
Wąchanie kwiatków – długi powolny wdech nosem i powolny wydech ustami.
Wdychanie powietrza z unoszeniem ramion do góry, wydychanie z opadaniem ramion.

Ćwiczenia usprawniające narządy artykulacyjne

Ćwiczenia języka:

przytrzymywanie czubkiem języka rodzynek, pudrowych pastylek przy podniebieniu itp.;
dotykanie palcem lub zimną łyżeczką podniebienia tuż za górnymi zębami: nazywanie go na przykład zaczarowanym miejscem lub parkingiem, w którym język (krasnoludek, samochód) powinien przebywać, gdy buzia jest zamknięta;
zlizywanie kremu czekoladowego z podniebienia przy szeroko otwartych ustach;
wykorzystanie różnego rodzaju historyjek logopedycznych usprawniających narządy mowy, np. „Język malarzem” – dzieci naśladują malarza, który pędzlem maluje obrazy; język to pędzel; dzieci czubkiem języka malują różne wzory: kropki, kółka, linie, kwadraty, trójkąty, za każdym razem moczą pędzel w farbie (dotykają czubkiem języka wałka dziąsłowego), malują wzór, płuczą pędzel (oblizują językiem dolne dziąsła od wewnętrznej strony).

Ćwiczenia warg:

nadymanie policzków ze ściągniętymi ustami (dla urozmaicenia można bawić się
w baloniki, które pękają przekłute palcami jeśli dziecko akceptuje taki rodzaj dźwięku (nie boi się);
parskanie wargami;
napinanie warg w pozycji rozciągniętej: dwie osoby siedzące naprzeciw siebie trzymają ustami kartkę papieru i każda ciągnie w swoją stronę;
wysuwanie obu warg do przodu (ryjek świnki);
wysuwanie warg jak przy wymawianiu [u], kładzenie na górnej wardze słomki lub ołówka i próby jak najdłuższego ich utrzymania;
wyraźne wymawianie samogłosek w parach: [eo], [iu], [au].

(źródło: K. Kolos, M. Piatek-Sawicka, Zostań mistrzem wymowy z Lwem Leonem,

Gdańsk 2012)

WTOREK 5. MAJA

Orientacja w przestrzeni.

Zagadnienie orientacji w przestrzeni jest obszarem, z którym mamy styczność niemalże każdego dnia. Umiejętności z tego zakresu wykorzystujemy w wielu sytuacjach społecznych: w domu, w pracy, jak również w szkole i w przedszkolu. Zdaniem Edyty Gruszczyk-Kolczyńskiej i Aleksandry Urbańskiej „orientacja w przestrzeni jest warunkiem dobrego funkcjonowania człowieka w otaczającej rzeczywistości. Jest to także umiejętność wymagana w szkole, na każdej lekcji, nie tylko matematyki”. Tak rozumiana orientacja przestrzenna stanowi podstawę do kształtowania i rozwijania kolejnych umiejętności z różnych obszarów wiedzy. O ile w przypadku dorosłych znajomość schematu własnego ciała czy umiejętności dotyczące określania położenia przedmiotów względem siebie nie sprawiają zbyt dużych trudności, gdyż są bardzo dobrze utrwalone w naszej świadomości, w przypadku dzieci nie wszystko jest takie oczywiste. Dlatego też ważne jest, aby wprowadzać dzieci w świat pojęć związanych z funkcjonowaniem w przestrzeni społecznej już od najmłodszych lat.

Zabawa ruchowa „Owoce” (lub "Warzywa") w zależności co jest dostępne.

Wokół dziecka na podłodze rozkładamy różne owoce. Dziecko określa położenie tych owoców względem swojej osoby. Pytamy np. Gdzie leży jabłko? Gdzie jest śliwka? Gdzie leży gruszka?

Zabawa ruchowa z piłką

Rodzic/opiekun wydaje dziecku polecenia np.:

– stań za piłką

– stań przed piłką

– stań obok piłki

– podnieś piłkę do góry

– postaw piłkę na podłodze

– podnieś piłkę z podłogi

– rzuć piłkę do mnie.

Umieszczanie przedmiotów wg instrukcji ( 2 wersje ).

Gromadzimy różne przedmioty i rozkładamy w pokoju, np. jabłko na ławce, piłkę pod biurkiem, klocek na telewizorze, zegarek obok krzesła. Dziecko odpowiada na pytanie, gdzie są umieszczone poszczególne przedmioty.

Zadaniem dziecka jest ułożenie klocków wg poleceń rodzica lub opiekuna. Np. połóż żółty klocek przed sobą, z prawej strony żółtego klocka połóż zielony klocek. Na zielonym klocku połóż czerwony klocek itd.

ŚRODA 6.MAJA

Kilka słów o zabawach paluszkowych...

Zabawy paluszkowe posiadają bardzo dużą wartość dla rozwoju każdego dziecka. Dostarczając doznań dotykowych wpływają na poznanie własnego ciała, własnej odrębności. W istotny sposób pomagają nawiązać pozytywne relacje z drugą osobą. Zabawy paluszkowe należą do grupy metod opartych na kontakcie z ciałem, na dotyku. Ich zaletą jest naturalność i prostota. Nie wymagają także posiadania pomocy, zabawek, specjalnych pomieszczeń – wystarczy wyobraźnia oraz znajomość prostych dziecięcych wierszyków.

( całość artykułu: https://pedagogika-specjalna.edu.pl/rewalidacja/zabawy-paluszkowe/)

„SŁONKO ZAŚWIECIŁO”

Słonko zaświeciło – rysujemy na twarzy dziecka kółeczko

ptaszki obudziło – pukamy zgiętym palcem w dłonie dziecka

Latają, ćwierkają ziarenek szukają – opuszkami palców opukujemy ciało dziecka

Słonko zaświeciło – rysujemy na twarzy dziecka kółeczko

misia obudziło – pukamy zgiętym palcem w plecy dziecka

Mruczy misio z głodu szuka wszędzie miodu – delikatnie gładzimy całą dłonią brzuszek dziecka

Słonko zaświeciło – rysujemy na twarzy dziecka kółeczko

wiewiórki zbudziło – pukamy zgiętą dłonią w uda dziecka

Po lesie skakały – „skaczemy” palcami po głowie dziecka

orzeszków szukały – delikatnie przeczesujemy palcami włosy dziecka

Słonko zaświeciło – dziecka kółeczko rysujemy na twarzy

Zajączki zbudziło – gładzimy palcami powieki dziecka

Po łące biegają – dłońmi zgiętymi w pięści lekko uciskamy ciało dziecka

marchewki szukają – wkładamy dłoń za bluzkę dziecka

,,WIOSNA PRZYSZŁA DO NAS ’’

Już nie musisz brać szalika – gładzimy dłońmi szyję dziecka

śnieg topnieje na chodnikach – gładzimy całe ręce dziecka

Dłuższe dni – rysujemy palcem na plecach dziecka długą linię

i krótsze noce – rysujemy krótkie linie na dłoniach dziecka

czasem motyl zatrzepocze – delikatnie szczypiemy ciało dziecka

Nawet chochoł już się zbudził – przecieramy opuszkami palców twarz dziecka

chce podobno wstać do ludzi – pocieramy o siebie, trzymane w naszych dłoniach, dłonie dziecka

Ciepły deszczyk leje z nieba – opukujemy głowę dziecka palcami

słońce grzeje kiedy trzeba – gładzimy całe ciało dziecka zaczynając od głowy

Wiosna, wiosna, wiosna przyszła do nas – „chodzimy” palcami po plecach dziecka

cała kolorowa, ukwiecona – rysujemy palcem kwiaty na plecach dziecka

Będą śpiewać ptaki, kwitnąć róże – masujemy plecy dziecka od dołu do boków

Zostań wiosno – przytulamy dziecko

zostań śliczna – tuląc dziecko kiwamy się lekko na boki

zostań z nami jak najdłużej tu – zamykamy dziecko w ramionach

Kózka

(Pokazujemy kolejno palce.)

Ta mała kózka tańczyła poleczkę.

Ta mała kózka zjadła bułeczkę.

Ta mała kózka nosiła korale..

Ta mała kózka zjadła dwa rogale

A ta mała najmniejsza została i trawkę skubała.

Rodzina

Ten pierwszy – to nasz dziadziuś (pokazujemy kciuk).
A obok – babunia (drugi palec).
Największy – to tatuś (pokazujemy środkowy palec).
A przy nim – mamunia (pokazujemy czwarty palec).
A to jest – dziecinka mała (pokazujemy mały palec).
Tralalala, la, la…
A to moja – rączka cała!
Tralalala, la, la…

***********************************************************************************************************************************************

"Czas, w którym dziecko nie chodzi do przedszkola, można wykorzystać na to, aby stało się ono bardziej samodzielne. Warto zachęcać je do utrzymania czystości w swoim kąciku (pokoju), przygotowania prostych posiłków razem z rodzicami, wykonywania w swoim tempie czynności związanych z ubieraniem, przygotowaniem do snu. W tych ostatnich czynnościach, z powodu pośpiechu, dzieci są zazwyczaj wyręczane. Pobyt w domu daje możliwość częstych rozmów z dziećmi na różnorodne tematy, a tym samym wzbogacania ich słownictwa. Ważne jest także znalezienie czasu na czytanie dzieciom i z dziećmi. Aby urozmaicić zajęcia, można skorzystać z edukacyjnych programów telewizyjnych. Pobyt
w domu może być także okazją do prowadzenia rozmów z dzieckiem, tłumaczenia otaczających nas zjawisk(...) "

(Źródło: MEN. Kształcenie na odległość: Poradnik dla szkół).

Wiosna w pełni... za oknem przyroda budzi się do życia, co raz głośniej śpiewają ptaki, drzewka owocowe puszczają pąki, łąka wita nas soczystą zielenią i różnorodnością roślin... zatem proponujemy korzystać z aktywności na świeżym powietrzu. W tym celu przygotowałyśmy zestaw zabaw z zakresu logopedii i terapii pedagogicznej. Zarówno dzielnym Przedszkolakom jak i Rodzicom życzymy wspaniałych chwil przy wspólnej zabawie.

Poniedziałek 27. kwietnia 2020r.

1. Wiosenna gimnastyka buzi i języka.

Zbliżała się wiosna. Za oknem słychać było śpiew ptaków (dziecko naśladuje głosy ptaków). Języczek wybrał się do lasu na poszukiwanie oznak wiosny. Jechał na koniku („kląskanie” językiem).Na łące zobaczył bociany (dziecko wymawia „kle. kle, kle”). Zatrzymał się na leśnej polanie (dziecko wymawia „prr”). Zsiadł z konia, rozejrzał się wokoło (oblizują wargi ruchem okrężnym). Świeciło słońce, wiał delikatny wiatr (wykonuje krótki wdech nosem, chwilę zatrzymuje powietrze – bezdech – i długo wydycha ustami). Było ciepło i przyjemnie (uśmiecha się, rozchylając wargi). Na skraju polany zakwitły wiosenne kwiaty zawilce
i sasanki. Pachniało wiosną (dziecko oddycha głęboko, wdychając powietrze nosem, wydychając ustami). Języczek pochylił się i powąchał kwiaty (wdycha powietrze nosem)
i kichnął (dziecko kicha wymawiając „apsik”). W tym momencie zauważył przeciskającego się przez zarośla zaspanego jeża (dziecko ziewa; przeciska język między złączonymi zębami). Zrobiło się późno. Języczek wsiadł na konia i pogalopował do domu („kląskanie”, uderzając szerokim językiem o podniebienie).

2. Zabawa artykulacyjna – „Wiosenne wierszyki”

Logopeda/ Rodzic prosi dziecko o dokończenie krótkich wierszyków:

Zawitała do nas wiosna,

pani piękna i …(radosna).

W prezencie przyniosła kwiecie,

by cudnie było na …(świecie).

Na drzewo i ten krzew szary

rzuciła zielone …(czary).

Ptaków tłumy czarowała,

piękne nutki …(darowała).

Dobrze jest mieć takie dary,

bo dotąd świat nasz był …(szary).

Zimę i szarą pogodę

wysłała w daleką …(drogę).

* można dodać kreacje ruchowe np. jak lata osa koło nosa, pokazać radość, rączkami jak świeci słońce itp. według pomysłu rodzica lub dziecka.

• Lata osa koło …(nosa).

• Radują się dzieci, gdy słonko mocno… (świeci).

• Za chwilę zakwitną żółte …(żonkile).

• Drzew koronę zdobią pączki …(zielone).

• Piękna i radosna idzie do nas…(wiosna).

Wtorek 28. kwietnia 2020r.

Poniżej zestaw ćwiczeń- zabaw usprawniających percepcję wzrokową oraz słuchową. Zaproponowane ćwiczenia pozwalają Rodzicom na dowolność w doborze materiału dostępnego w domu tj. puzzle, figury geometryczne wycięte z papieru, klocki o różnym kolorze i kształcie, ulubione figurki np. zwierząt, kredki, plastelina, przybory kuchenne itp.)

Percepcja wzrokowa:

segregowanie figur geometrycznych wg dowolnej cechy: kolor, kształt, wielkość
wyszukiwanie spośród wielu takiego samego obrazka,
składanie obrazka z części wg wzoru, układanie prostych szlaczków geometrycznych wg wzoru,
układanie patyczków ( mogą to być wykałaczki lub zapałki) wg wzoru,
rozpoznawanie treści obrazków ukazywanych w krótkich ekspozycjach, „Co zmieniło miejsce?”- odtwarzanie z pamięci uprzednio zaobserwowanych przedmiotów,
„Nawlekamy korale”- odtwarzanie prostych rytmów: koło, kwadrat, trójkąt,
układanki geometryczne płaskie wg wzoru ( dom z prostokątów, trójkątów i kwadratów),
odgadywanie kształtu przedmiotów rozpoznawanych uprzednio dotykiem,
„Pocięte prostokąty”- składanie z części wg wzoru,
dobieranie par jednakowych obrazków,
tworzenie prostych figur z plasteliny (konturowych),
zakreskowywanie prostych figur geometrycznych wg wzoru,
„Rozbite naczynia”- układanie całości z pociętych części bez wzoru,
odtwarzanie graficzne schematów znaczeniowych utworzonych z figur,
odtwarzanie układów przestrzennych wg wzoru z klocków,
uzupełnianie braków w szlaczkach geometrycznych wg wzoru,
układanie szlaczków z figur geometrycznych wg wzoru,
odtwarzanie z pamięci uprzednio zaobserwowanych figur geometrycznych i stosunków między nimi- poprzez
lepienie szlaczka z plasteliny, składanie obrazków wg wzoru (rodzaj i ilość części uzależniona od poziomu rozwoju dziecka).

Percepcja słuchowa:

„Jadą samochody”- zabawa naśladowcza,
odgadywanie źródła dźwięku (dźwięki wydawane za zasłoną na bębenku, dzwonkach lub samodzielnie zrobionym instrumencie np. z recyklingu),
„Kukułeczka”- rozpoznawanie po głosie kolegi,
ćwiczenia słuchowe przy pianinie lub innym instrumencie dostępnym w domu- rozpoznawanie dźwięków wysokich i niskich,
„Wróbelki i wrony”- zabawa rytmiczna- naśladowanie ruchem dźwięków niskich i wysokich: wróbelki zbierają ziarenka- dźwięki wysokie, wrony zbierają ziarenka- dźwięki niskie,
rozpoznawanie źródła dźwięku np. szelest kartki,
odtwarzanie prostych rytmów 2-4-elementowych przy pomocy klocków,
śpiewanie wierszyków sylabami,
odgadnij jaki instrument gra,
wyklaskujemy imiona- dzielenie słów na sylaby,
„Naśladuj Jasia”- wypowiadanie i jednoczesne wykonywanie czynności: ska-kać, ma-chać, ma-sze-ro-wać, itp.
wykonywanie czynności ruchowych na sygnał dźwiękowy,
rymowanie wyrazów dwusylabowych, np. mama- rama, rosa- nosa,
wyodrębnianie wyrazów w zdaniu przy użyciu klocków lub pasków papieru.

Środa 29. kwietnia 2020r.

"Znajdź taki sam przedmiot"- zabawa na świeżym powietrzu. Rodzic przygotowuje kilka przedmiotów: kamyk, listek, patyk, papierek ( można stopniować trudność: zwiększać ilość
i strukturę przedmiotów dostępnych w otoczeniu np. kawałek kory, mech) Pokazuje dziecku
i nazywa je. Bierze do ręki pierwszy przedmiot i prosi by dziecko przyniosło taki sam.
W dalszej części robi to samo z kolejnymi przedmiotami. Jeśli dziecko nie potrafi wykonać zadania samodzielnie, rodzic pomaga mu. Układają przedmioty na stoliku, ławce. Rodzic bierze dwa kamyki i ręką dziecka wskazuje je i nazywa. To samo robi z następnymi przedmiotami. Następnie rodzic prosi dziecko by wskazało np. listek. później resztę przedmiotów.

Gdzie jestem? Gdzie jest? - przyimki w praktyce.

Rodzic kolejno znajduje miejsca gdzie będzie stawał/ siedział. Zadaniem dziecka jest powiedzenie gdzie jest pani. np. "Pani siedzi NA ławce". Rodzic prosi by dziecko usiadło
w tym samym miejscu. Zadaje mu pytanie: "Gdzie jest Ania?". Dziecko ma odpowiedzieć "Ania siedzi na ławce". Do ćwiczenia można wykorzystać różne miejsca np. "NA huśtawce", "NA kocu", "Na krześle" oraz inne z wykorzystaniem przyimków "w", "na", "pod", "obok", "nad". Można także wykorzystać krzesło i piłkę ( piłka na krześle, pod krzesłem, za krzesłem obok krzesła). Ćwiczenie można dowolnie modyfikować ze względu na miejsce i dostępność przedmiotów. Proszę pamiętać o krótkich komunikatach i wzmacnianiu pozytywnym :)

Czwartek 30. kwietnia 2020r.

Ćwiczenia oddechowe inaczej...

1. Wyścig łódek Do dwóch misek napełnionych wodą wkładamy łódki wykonane z papieru. W zabawie zwycięża ten, którego łódka najszybciej przepłynie jedno okrążenie. Przesuwając łódkę dziecko używa siły wydychanego powietrza.

2. Wąchanie kwiatów. Dziecko stoi lub siedzi z kwiatkiem w ręku. Powoli wciąga powietrze nosem i równie powoli, aby zapamiętać ich zapach robią wydech ustami.

3.Śmiech- ćwiczenia przepony, naśladowanie śmiechu różnych ludzi:

- kobiety ha-ha-ha,

- mężczyzny ho-ho-ho,

- chłopca ha-ha-ha (hałaśliwie),

- dziewczynki hi-hi-hi (piskliwie).

4. Ćwiczenia poprawnego oddechu z zastosowaniem form zabawowych:

- dmuchanie na płomień świecy,

- dmuchanie na paski bibuły,

- dmuchanie na kulki z waty,

- dmuchanie na skrawki papieru,

- chłodzenie gorącej zupy na talerzu,

– dmuchanie ciągłym strumieniem,

- odtajanie zamarzniętej szyby – długie chuchanie,

- wypuszczanie pary przez lokomotywę: ff lub szszsz,

- wypuszczanie powietrza z piłki lub dętki – długie sss.

„Jakie słowo zostało powiedziane dwa razy? – zabawa słuchowa:

(żaba, bocian, żuk, żaba),

(konik polny, łąka, świerszcz, łąka),

(wiosna, zima, wiosna, lato),

(mrówka, mysz, świerszcz, mysz),

(motyl, mak, mrówka, motyl).

Zabawy ortofoniczne:

„RĄCZKI, NÓŻKI”

Rączki robią klap, klap, klap

Nóżki robią tup, tup, tup

tutaj swoja główkę mam,

a na brzuszku sobie gram.

Buźka robi: am,am, am

Oczka patrzą tu i tam

Tutaj swoje uszka mam,

a na nosku sobie gram.

Ilustrujemy ruchem, gestem treść wiersza, rodzic recytuje cały wiersz, dzieci uzupełniają wypowiadając: „klap, klap, klap”, „tup, tup, tup”…

CO MÓWIĄ ZWIERZAKI?

Co mówi bocian, gdy żabę zjeść chce?

Kle kle kle

Co mówi żaba, gdy bocianów tłum?

Kum kum kum

Co mówi kaczka, gdy jest bardzo zła?

Kwa kwa kwa

Co mówi kotek, gdy mleczka by chciał?

Miau miau miau

Co mówi kura, gdy znosi jajko?

Ko ko ko

Co mówi kogut, gdy budzi w kurniku?

Ku ku kukuryku

Co mówi koza, gdy jeść jej się chce?

Mee mee mee

Co mówi krowa, gdy brakuje jej tchu?

Mu mu mu

Co mówi wrona, gdy wstaje co dnia?

Kra kra kra

Co mówi piesek, gdy kość zjeść by chciał?

Hau hau hau

Co mówi baran, gdy jeść mu się chce?

Bee bee bee

Co mówi ryba, gdy powiedzieć chce?

Nic! Przecież ryby nie maja głosu.

Dziecko ilustruje ruchem, gestem treść wierszyka, dorosły recytuje cały wiersz, dziecko uzupełniaja wypowiadając: „kle, kle, kle”, „kum, kum, kum”.

„Echo” – wymawianie głosek trwałych: i, y, e, a, o, u, r, m, n, f, w, s, z, ś, ź, sz, ż, ch przez dorosłego, dzieci jak „echo” je powtarzają, pamiętamy przy tym, że wymawiamy tylko daną głoskę czyli np. „mmmm” bez towarzyszącej jej samogłoski „y” czyli nie mówimy "em", „my” tylko „mmm”, „fff”.

***********************************************************************************************************************************************

Szanowni Rodzice!

Dziękujemy za dotychczasową współpracę i korzystanie z zakładki. Pamiętajcie, że najważniejszymi ćwiczeniami dla Waszych pociech są sytuacje z życia codziennego: takie jak żucie i gryzienie pokarmów stałych, poznawanie nowych smaków i zapachów, próbowanie różnych produktów spożywczych i soków, które mają zróżnicowane konsystencje. Kochani Rodzice, zróbcie razem bułeczki, sałatkę, pozwólcie na samodzielne smarownie kanapek, krojenie, mieszanie, przelewanie i przesypywanie wszelakich produktów spożywczych. Najważniejszy jest wspólnie spędzony czas, a brudna kuchnia stanowi większą atrakcje niż wymyślne zabawki. Nie zapominajmy także o samodzielności, i nie wyręczajmy dzieci w codziennych sytuacjach domowych.

Poniżej propozycje zabaw - ćwiczeń na kolejny tydzień.

Życzę miłej zabawy :)

Poniedziałek 20. 04. 2020r.

Szaliki

Zwykła torba wypełniona szalikami tworzy wiele okazji do komunikacji między Rodzicem/Opiekunem a dzieckiem. Jeśli zbierzesz torbę szalików lub niewielkich kawałków materiału (najlepiej przejrzystych), zainicjujesz wiele ciekawych zabaw, śpiewając na melodię

Morskich opowieści:

Co dziś zrobimy z szalikami?

Co zrobimy najpierw?

I dodając pomysły takie jak:

będziemy w nie dmuchali,
zakryjemy nimi oczy,
rzucimy w powietrze i złapiemy.

(źródło: S. Griffin, D. Sandler, Motywuj do komunikacji…, Harmonia Universalis, Gdańsk 2018).

Wtorek 21. 04. 2020r.

Motoryka mała -wywrotka.

Ładowanie wywrotki to jedna z zabaw wspomagających motorykę małą dziecka, szlifuje precyzyjny ruch dłoni, koncentruje uwagę i przygotowuje do pisania

Rekwizyty: pęseta i małe obcęgi, ryż, fasola, koraliki, cienkie paski papieru, skrawki materiału lub bawełniane kule, mały samochodzik wywrotką (można wykonać samodzielnie
z wytłaczanek po jajkach), kawałek papieru w ciemnym kolorze

Sposób zabawy:

Dziecko podnosi małe przedmioty pęsetą lub obcęgami. Warto pokazać dziecku, jak to robić. Bardzo ważne jest, żeby nauczyło się wykorzystywać kciuk i palec wskazujący, zwłaszcza w wypadku pęsety.
Następnie dziecko musi poukładać małe elementy na wywrotce, a potem przetransportować je na kawałek papieru i wysypać.
Koniec zabawy następuje wtedy, gdy cały papier jest przykryty (albo prawie przykryty) małymi elementami.
Pamiętaj, że to, czy dziecko będzie się posługiwać pęsetą czy obcęgami, zależy od wielkości przedmiotów. Gdy dziecko zrozumie, na czym polega zabawa, i będzie umiało użyć narzędzi, można pomyśleć o ograniczeniach czasowych. Można się bawić przy stole w kuchni, albo wprowadzić element rywalizacji (wyścigi).

Cel:

Siła dłoni – ta aktywność pomaga zwiększać siłę chwytu, która jest niezbędna przy pisaniu i innych czynnościach z zakresu motoryki małej.
Opozycja kciuka i palca wskazującego (niezbędna w nauce pisania).[…] Wiele zabaw ma na celu rozwój opozycji kciuka do palców, ta jest jedną z najskuteczniejszych.
Skupienie uwagi – poszczególne czynności tej zabawy wymagają koncentracji.
Właściwa kolejność ruchów – dziecko musi przejść trzyetapowy proces.

Po co?

Kluczem do opanowania codziennych umiejętności są mięśnie odpowiedzialne za rozwój opozycji kciuka do palców. Dzieci ze słabą opozycją mają problemy z pisaniem, wycinaniem, ubieraniem się i innymi podstawowymi czynnościami. Zapewniając dziecku okazje do rozwijania mięśni dłoni, zwłaszcza trzech głównych mięśni kłębu, wspomagamy stabilizację kciuka niezbędną do rozwoju bardziej skomplikowanych umiejętności (Delaney, 2016).

Zabawa „Ładowanie wywrotki” może stanowić inspirujący wstęp do wielu podobnych zabaw, które będą wspomagały wyobraźnię dzieci z ASD tak jak wskazane dla nich zabawy
w udawanie. Przecież wywrotka przyjechała, żeby przywieźć materiały do budowy domu
i placu zabaw przed domem. Ktoś pomieszał cegły z kostką brukową, trzeba to szybko uporządkować, posortować, może przydałaby się jeszcze jedna wywrotka na którą „władujemy” cegły – a na pierwszą tylko kostkę brukową, z której później ułożymy dróżkę prowadzącą do placu zabaw i chodnik wokół domu… Czarne skrawki papieru – to asfalt. Zrobimy jezdnię…

(źródło: T. Delaney: „101 ćwiczeń, gier i zabaw dla dzieci z autyzmem, zespołem Aspergera i zaburzeniami integracji sensorycznej”, HARMONIA UNIWERSALIS, Gdańsk 2016 .)

Środa 22. 04. 2020r.

Bajki i wierszyki logopedyczne usprawniają narządy mowy dziecka, uwrażliwiają na różnorodność świata dźwięków, mobilizują do myślenia i poprawnej werbalizacji a także przygotowują do nauki czytania (poprzez usprawnianie słuchu fonemowego). W trakcie opowiadania bajki dziecko i dorosły siedzą tak, aby widzieć swoje twarze. Buzie dziecka i dorosłego powinny być zawsze szeroko otwarte podczas wykonywania ćwiczenia. W ten sposób dziecko będzie dokładnie widziało jakie ruchy artykulatorów powtórzyć. Ułatwieniem dla dziecka i dorosłego mogą być lusterka. Należy pamiętać o kontroli wzrokowej i przede wszystkim pochwałach. Wzmocnienia pozytywne są bardzo ważne dla dziecka i motywują do dalszych ćwiczeń w formie zabawy.

JĘZYCZEK WĘDROWNICZEK

Język wybrał się na wycieczkę do lasu. Pojechał tam na koniku (kląskanie językiem). Na łące zostawił konia (prrr). Następnie rozejrzał się dookoła (język ruchem okrężnym oblizuje wargi). Potem wszedł do lasu (język chowamy w głąb jamy ustnej). Przeszedł las wzdłuż (język przesuwamy po podniebieniu w stronę jamy gardłowej) i wrzesz (przesuwamy język za zębami dolnymi i górnymi). A wtedy przedarł się przez gęstwinę krzewów i drzew (język przeciskamy przez zaciśnięte zęby). Zauważył, że zrobiło się ciemno. Rozejrzał się w prawo i w lewo, spojrzał w górę i w dół (język przesuwamy z jednego końca ust do drugiego, potem sięgamy nim nosa i brody). Wsiadł na konia i pojechał do domu (kląskanie językiem).

OSIOŁEK

Na polanie bardzo smacznie spał sobie osiołek (chrapanie). Gdy nastał ranek, osiołek się zbudził, bardzo szeroko otworzył buzie i ziewał (ziewanie). Nagle poczuł się głodny. Nagrał więc sporo trawy do pyska (otwieranie i zamykanie ust). I dokładnie zaczął żuć (żucie). Po swoim śniadaniu osiołek oblizuje ząbki, żeby były czyste - każdy ząbek po kolei (przesuwamy językiem po zębach). Jedno źdźbło przykleiło mu się do podniebienia, trzeba je koniecznie oderwać (przesuwamy językiem po podniebieniu). Osiołek po swoim jedzeniu biega po polanie (kląskanie). Zmęczony osiołek podchodzi do strumyka i pije wodę (język zwinięty w rurkę). Przed nocnym spaniem osiołek dokładnie myje każdy ząbek (język przesuwamy po wewnętrznej i zewnętrznej ścianie zębów) oraz policzki (język przesuwamy po wewnętrznej stronie policzków).

W. Chotomska

Co słychać na wsi?

Co słychać? Zależy gdzie.

Na łące słychać: Kle-kle!

Na stawie: Kwa-kwa!

Na polu: Kraaaa!

Przed kurnikiem: Kukuryku!

Ko-ko-ko-ko-ko w kurniku!

Koło budy słychać: Hau!

A na progu: Miau!

A co słychać w domu,

nie powiem nikomu!

Laura Łącz

Już

(Dzieci ilustrują wiersz ruchami rąk. Obserwacja przyrody.)

Spadła deszczu kropla

Plum…

Zawiał ciepły wietrzyk

Szum…

Coś pachnie w powietrzu

Kwiat…

Zmienia się wokoło

Świat.

A co tak ładnie śpiewa?

Ptak.

Czyżby przyszła wiosna?

Tak!

Jan Huszcza

Wesołe i smutne okrzyki

Tam na wróble stoi strach.

Ach, ach!

Jaki duży wyrósł groch.

Och, och!

Ty wietrzyku, liśćmi chwiej.

Hej, hej!

Heli dobrze w szkole szło.

Ho, ho!

Znów od rana w kuźni ruch.

Buch, buch!

Płaksa nie wie, czego chce.

Eee!

Drzemią kury w cieniu lip.

Cip, cip!

Przeskoczymy przez ten kloc.

Hoc, hoc!

Przemknął zając w

poprzek bruzd.

Szust, szust!

Traktor na zakręcie znikł.

Pyk, pyk!

Krówki w polu mokną w dżdżu.

Mu, mu!

Znowu rozlał mi się klej.

Ojej!

Deszcz załzawia oczka szyb

Chlip, chlip!

Poszedł kaczki zwołać Jaś.

Taś, taś!

Nie wrzeszcz, bo to ledwie świt.

Cyt, cyt!

Wrona też swój okrzyk ma.

Kra, kra!

Jurek Władka zgubił trop.

Hop, hop!

Już niedługo zima zła..

Hu, ha!

Do snu nucą kotki dwa.

Aaa!

Jest okrzyków wiele, lecz

mnie wystarczą właśnie te.

Komu mało, jakich znam,

Ten niech coś wymyśli sam!

Czwartek 23. 04. 2020r.

Ćwiczenia oddechowe w praktyce. Dmuchamy i dobrze się bawimy!

Ćwiczenia oddechowe optymalizują rozwój mózgu dzieci,

aby poprawić ich uwagę i zredukować efekt stresu."

-Daniel Goleman-

1.Puszczanie baniek mydlanych

Najbardziej popularnym i uwielbianym ćwiczeniem oddechowym dla dzieci jest puszczanie baniek mydlanych. Warto zwrócić uwagę na prawidłowy oddech: wdech nosem i wydech ustami – wtedy bańki będą największe, a policzki i usta będą prawidłowo pracowały.

*sprawdzony przepis na płyn do baniek to: płyn do naczyń ( sprawdzony Fairy i nie jest to reklama produktu), woda i gliceryna. Należy pamiętać o zachowaniu odpowiednich proporcji przy robieniu płynu do baniek mydlanych. Ja proponuję 1 część płynu do naczyń na 10 części wody plus na koniec ok.10 kropel giceryny na litr płynu. Powstałą miksturę bardzo delikatnie, starając się nie robić piany mieszamy i dodajemy jeszcze kilka kropel gliceryny.

2. Słomka i kolorowe obrazy.

Dzieci z natury są ciekawskie i każdy nowy sposób malowania jest dla nich bardzo interesujący. Przy użyciu rurki (szerokiej lub wąskiej) rozdmuchujemy kolorowe farby na papierze. Taka forma malowania sprawia, że tworzymy wspaniały, nowoczesny obraz, a jednocześnie ćwiczymy oddech.

3. Wyścigi piłeczek na wodzie.

Do dużego pojemnika nalej letniej wody. Można dodać barwnika spożywczego lub bibuły, aby zabarwić wodę .Wraz z maluchem pokoloruj piłeczki pingpongowe
i urządzaj wodne zawody. Kto szybciej przepchnie piłeczkę na druga stronę. Warunkiem jest popychanie wydmuchiwanym powietrzem. Zamiast piłeczek można zrobić papierowe statki ( dodatkowe ćwiczenie motoryki małej :)

4. Tor wyścigowy.

Na kartce papieru dziecko rysuje tor ( najpeiej czarnym, grubym markerem, można to zadanie stopniować ze względu na szerokość toru lub rodzaj linii) następnie dmucha papierową kulkę po narysowanym na kartce torze.

5. Wąż.

Zabawa ta jest prosta, wesoła i przede wszystkim skuteczna. Jest jedną z ulubionych zabaw dzieci. Dziecko siada na krześle z wyprostowanymi plecami. Ręce kładzie na brzuchu
i koncentruje się na poleceniach, które od nas usłyszy. Teraz przez 4 sekundy wciąga powietrze nosem tak, aby czuły, że rośnie mu brzuch. Następnie jego zadaniem jest powolne wypuszczanie powietrza przez zaciśnięte zęby, tak by uzyskało jak najdłuższe syczenie węża.

! Proszę zwracać uwagę na sposób dmuchania tj. układ warg ( nie mogą być spłaszczone), właściwe kierowanie strumienia powietrza oraz siłę.

Zachęcam do zapoznania się z treścią artykułu:

https://www.logopediapraktyczna.pl/5-czestych-bledow-popelnianych-zabaw-oddechowych-nauki-dmuchania/

***********************************************************************************************************************************************

Plan pracy i propozycje zabaw

z zakresu logopedii i terapii pedagogicznej.

„Pracą dziecka jest zabawa. Dzieci uczą się poprzez wszystko, co robią” – Carolyn Hooper

Wtorek 14. 04. 2020r.

Jadą koniki...czyli bardzo ważne ćwiczenie - KLĄSKANIE.

Podczas prawidłowego kląskania pracują mięśnie żuchwowo – gnykowe. Za sprawą tych mięśni dół jamy ustnej podnosi się do podniebienia twardego. Język z kolei robi się płask
i i przykleja do podniebienia z trzech stron. Dochodzi do tzw. zwarcia przodu języka tuż za górnymi zębami. Boki języka przylegają do dziąseł i wewnętrznej strony zębów. Dochodzi także do zwarcia tylnej części języka. Prawidłowe kląskanie wzmacnia napięcie mięśniowe
w obrębie kompleksu ustno-twarzowego, wzmacnia także mięśnie żuchwowo-gnykowe, odpowiedzialne za pionizację języka. Podczas prawidłowego kląskania wzmacnia się prawidłowa artykulacja. Ćwiczenie także wpływ na poprawne oddychanie oraz pozycję języka w trakcie pierwszej fazy połykania. Dzięki temu dbamy o prawidłową artykulację (pozycja w-h jest konieczna do poprawnej wymowy – “(…) artykulacja 23 spółgłosek podstawowych (a także samogłosek) związana jest z różnym układem szerokiego języka w jamie ustnej, przy czym aż 19 z nich wymaga wzniesienia języka (…)”*.

(D. Pluta – Wojciechowska, Dyslalia obwodowa. Diagnoza i terapia logopedyczna wybranych form zaburzeń, Wyd. Ergo – Sum, Bytom 2017, s. 199.)

Kiedy dziecko nie kląska...

Zacznij od mlaskania – usiądźcie razem przed lustrem, pokaż dziecku płaski język położony na dnie jamy ustnej, zaprezentuj mu wolno mlaskanie. Jeśli jest to trudne do naśladowania, podłóż pod język dziecka szpatułkę, płaską łyżeczkę, palec i unoś tak “rozpłaszczony” język do podniebienia (pamiętaj, by chował się on za górnymi zębami!). Po kilku wspólnych próbach, poproś o samodzielną próbą. Proszę prowokować dziecko do naśladowania lub odgrywania ról.

https://www.youtube.com/watch?v=n3V2ISu4aAk

Środa 15. 04. 2020r.

Przygoda Pana Języczka – ćwiczenia usprawniające narządy artykulacyjne.

Pan Języczek miał wolny dzień. Po pierwsze, postanowił porządnie się wyspać (chrapanie). Wstał
o 9:00 (wyciągamy język z buzi), ziewnął (ziewamy szeroko), przeciągnął się ( język do nosa), zrobił kilka skłonów (ruchy języka do góry i na dół) i poszedł do kuchni. Zrobił sobie pyszne śniadanie, które zjadł ze smakiem (żucie, oblizywanie ust językiem dookoła). Po śniadaniu pojechał na wycieczkę do wesołego miasteczka (kląskanie). Jeździł na różnych karuzelach (ruchy języka na boki, wypychanie językiem policzków, liczenie czubkiem języka górnych i dolnych zębów). Od samolotów aż mu się zakręciło w głowie (oblizywanie ust dookoła). Postanowił pójść na lody waniliowe (oblizywanie górnej wargi). Po drodze spotkał Olę, której zginął piesek („hau, hau”). Zamiast na lody, poszli szukać pieska (kląskanie). Okazało się, że zgubił się w domu strachów („uuuu”). Na szczęście nic mu się nie stało („uff”). Ola podziękowała Panu Języczkowi za znalezienie jej ukochanego pieska (cmokanie) i zaprosiła go na lody waniliowe („mniam, mniam”).

Umiesz robić to co ja? Umiesz mówić tak jak ja?

Tymi dwoma krótkimi pytaniami możesz otworzyć przed dzieckiem świat naśladownictwa i znajdowania wspólnego języka z innymi ludźmi.

W tej zabawie powtarzane są zdania: „Umiesz robić to co ja? Umiesz mówić tak jak ja?”, a pierwsza osoba wydaje z siebie dowolny dźwięk i wykonuje dowolny ruch ręką lub palcem. Pozostali gracze naśladują dźwięk i towarzyszący mu gest. Potem kolej na następną osobę i znowu wszyscy powtarzają po niej dźwięk i ruch.

Piękno tej zabawy tkwi w tym, że nie ma ani złych dźwięków, ani złych gestów. Ruch ręki bez dźwięku albo dźwięk bez ruchu też są dobre. Cały urok polega na tworzeniu i naśladowaniu razem z innymi. Dodatkowo zabawa ćwiczy działanie w ustalonej kolejności, co również jest ważną umiejętnością społeczną.

Jeśli dziecko zdecyduje, że chce stać i skakać, wszyscy stoją i skaczą.

Dzieci niemówiące mogą również dołączyć do zabawy, bo wymaga ona jedynie ruchu i dźwięku, nie słów. Dzieciom, którym trudno jest się skoncentrować, należy pokazywać krótkie gesty, dzięki czemu wymagany będzie od nich zaledwie niedługi moment uwagi.

Prostym przykładem ruchu z dźwiękiem może być kiwanie dziesięcioma palcami do słów „La-la-la-la-la-lu”. Na pierwszy rzut oka może nie wygląda to zachęcająco, jednak kiedy wszyscy razem kiwają palcami i „lalalują”, zabawa jest wyśmienita, a – co najważniejsze – dzieci są zsynchronizowane (Sher, 2018).

(źródło: B. Sher: Codzienne gry i zabawy dla dzieci z zaburzeniami…”, HARMONIA UNIVERSALIS, Gdańsk 2018.)

Czwartek 16. 04. 2020r.

Pionizujemy język

Unosimy język do wałka dziąsłowego (okolice za górnymi siekaczami, miejsce, w którym wymawiamy głoskę „l”)

ćwiczenia:

- „góra – dół” – dziecko otwiera usta, podnosi język do wałka dziąsłowego, a następnie opuszcza za dolne zęby; ćwiczenie wielokrotnie powtarzamy;

- wymawianie słów zawierających głoskę l np. Lola lula lalę; Lusia lubi lody.

-„gumowy język” – dziecko dotyka czubkiem języka wałka dziąsłowego, w tym samym czasie porusza żuchwą (dolną szczęką) - w dół i w górę, rozciąga język;

- „malowanie podniebienia” – dziecku przesuwa język po podniebieniu;

- zlizywanie czubkiem języka z wałka dziąsłowego kawałka rozmiękczonej czekolady, miodu lub dżemu;

- „liczenie zębów” – dotykanie czubkiem języka kolejno górnych zębów po stronie wewnętrznej;

- „zaczarowany język” – przytrzymywanie przez kilka sekund czubka języka na podniebieniu przy szeroko otwartych ustach.

- „Malowanie” – wykonywanie językiem ruchów przypominających ruchy pędzla podczas malowania. Zabawa ta ma kilka wariantów:

„malowanie sufitu” tj. przesuwamy czubek języka po podniebieniu twardym od miejsca za górnymi siekaczami w głąb jamy ustnej i z powrotem.
„malowanie ścian” tj. przy zamkniętej buzi wykonujemy pionowe ruchy językiem po wewnętrznej stronie każdego z policzków.
„malowanie ram okiennych” tj. oblizujemy usta poprzez wykonywanie okrężnych ruchów czubkiem języka. Ćwiczenie można wykonywać raz w prawą raz w lewą stronę.

- „Wspinaczki górskie” –ćwiczenia podnoszenia czubka języka i utrzymywanie go w pionie. (Wszystkie ćwiczenia należy wykonać przy szeroko otwartej buzi i opuszczonej szczęce dolnej):

- „Wchodzenie na szczyt” – tj. naprzemienne dotykanie czubkiem języka górnej wargi
i górnych ząbków.

- „Odpoczynek na szczycie góry” – tj. utrzymywanie języka na górnej wardze raz przy wąskim, raz przy szerokim układzie języka.

- „Schodzenie ze szczytu” – tj. naprzemienne dotykanie czubkiem języka górnych i dolnych siekaczy.

- „Masowanie zmęczonych stóp” – tj. masowanie czubkiem języka dziąseł za górnymi siekaczami, a następnie za dolnymi.

- „Przeskakiwanie strumyka po kamieniach” – tj. dotykanie czubkiem języka każdego górnego ząbka, zaczynając po jednej stronie, kończąc na drugiej stronie buzi.

Motoryka duża- ćwiczenia .

Bieg po wyznaczonej prostej ścieżce, po obwodzie koła.

Bieg na wprost – jedno dziecko za drugim – do wyznaczonego punktu bez wyprzedzania.
Bieg wężykiem, slalomem z pokonywaniem i przekraczaniem przeszkód.
Chód po wyznaczonym torze (prostej ścieżce, mostku, prostym torze przeszkód).
Chód po wyznaczonej linii, obok taśmy, wchodzenie na górkę, schodzenie z górki.
Chód energiczny, ciężki, lekki, łagodny, koci, gąsienicy, we wspięciu itp.; ruchy delikatne i dynamiczne.
Naśladowanie chodu zwierząt.
Chód z omijaniem przeszkód: „Uwaga, kałuża (strumień, rzeczka)!
Chód do przodu na boki, do tyłu (z asekuracją).
Chód po wąskim prostym lub krętym torze (stopa za stopą), próby utrzymania równowagi z rękami uniesionymi w bok.
Chwytanie palcami stóp lekkich przedmiotów.
Skłony, krążenia głowy w różnych pozycjach.
Przechodzenie pod przeszkodą.
Czworakowanie tyłem, ze zmianą kierunku, slalomem lub omijaniem przeszkód, po ławeczce lub pniu drzewa.
Ćwiczenia równoważne – wchodzenie po schodach i schodzenie z nich, stanie na jednej nodze.
Przechodzenie po ławeczce równoważnej.
Chodzenie w postawie wyprostowanej.
Ćwiczenia kończyn górnych.
Swobodne bieganie.
Doskonalenie ogólnej motoryki, poczucia rytmu; likwidowanie niezborności ruchowej.
Gra w klasy.
Kopanie piłki – dowolnie, z dowolnej odległości.
Kształtowanie prawidłowej postawy ciała.
Rzucanie i łapanie piłki.
Krążenie ramion.
Leżenie na plecach i wykonywanie nogami ruchów naprzemiennych: w górę, w dół,
w lewo, w prawo.
Opadanie ramion.
Lekkie klaskanie.
Lekkie uderzanie dłońmi o podłogę, uda, kolana.
Dotykanie dłońmi różnych części ciała (także w powtarzającym się rytmie, np. głowa, brzuch, kolana, stopy) (Naprawa, Tanajewska, Kołodziejska, 2014).

(źródło: R. Naprawa, A. Tanajewska, D. Kołodziejska, Ja też to potrafię…, Harmonia, Gdańsk 2014)

Piątek 17. 04. 2020r.

Ćwiczenia motoryki języka, warg, podniebienia miękkiego.

Dziecko trzyma lusterko, rodzic/opiekun opowiada historyjkę o pięknej księżniczce, którą w nocy, podczas snu, czarownica zamieniła w żabę. Rano, po przebudzeniu, kiedy księżniczka spojrzała w lustro, najpierw się przestraszyła (dzieci spoglądają w lusterko, robiąc przestraszoną minę), ale po chwili zaczęła się sobie przyglądać i robić różne miny (dzieci naśladują nauczyciela): zaciskała i otwierała powieki, ściągała i rozciągała brwi, rozciągała i ściągała wargi, wypychała językiem policzki – raz ten z prawej, raz ten z lewej strony, parskała wargami, a na koniec zaczęła chrapać jak niedźwiedź, przy szeroko otwartej buzi. Bawiła się tak w najlepsze do czasu, gdy lustro… zniknęło, a księżniczka obudziła się
i głośno zaśmiała (dzieci wybuchają głośnym śmiechem), ponieważ zorientowała się, że to był tylko sen.

Ćwiczenie artykulacyjno-fonacyjne.

Przedszkolaki słuchają rymowanki autorstwa Doroty Rzepeckiej mówionej przez rodzica lub opiekuna, a następnie uczą się jej. Gdy już ją opanują, powtarzają ją najpierw wolno, potem szybko, cicho i głośno. Można również powtarzać rymowankę, dopasowując mimikę twarzy do jej słów i odpowiednio modulując głos.

Buzia raz jest uśmiechnięta, raz zdziwiona, raz nadęta.

Czasem smutna, czasem zła, gdy ktoś kiepski nastrój ma…

*************************************************************************************************************************************************************

PONIEDZIAŁEK (6. KWIETNIA)

Muszla ślimaka – ćwiczenie oddechowe.

(Celem ćwiczenia jest wydłużenie fazy wdechowej i wydechowej).

Dziecko stoi. Na „raz” – rozchyla ręce i wdycha powietrze nosem, na „dwa” – na długim wydechu wymawia głoskę „śśś”, jednocześnie przykuca, obejmując rękami kolana, jakby zamykało się w muszli ślimaka. Ćwiczenie powtarzamy kilkakrotnie.

Nie zapominaj o przedszkolu...

Jak języczek został przedszkolakiem – ćwiczenie usprawniające narządy artykulacyjego.

(Cel: usprawnianie aparatu oddechowego i artykulacyjnego. )

Rodzic/Opiekun snuje opowieść, którą dziecko ilustruje za pomocą odpowiednich ruchów wykonywanych w obrębie jamy ustnej: Język to chłopiec, który właśnie został przedszkolakiem. Najpierw rozgląda się po sali (oblizywanie górnej i dolnej wargi). Wita się z kolegami i koleżankami („liczenie” językiem górnych i dolnych zębów). Łapie dzieci za ręce (dotykanie kącików ust) i wspólnie robią duże koło (nabieramy dużo powietrza do policzków), po czym rozbiegają się w różnych kierunkach po sali („przebijamy” palcami baloniki zrobione z policzków). Skaczą jak wiewiórki (ruchy języka góra – dół, za zębami), kiwają się jak wahadło zegara (wypychanie językiem policzków), wspinają się jak kot na drzewo (dotykanie podniebienia twardego), turlają się jak pieski (oblizywanie górnej i dolnej wargi). Zabawa dobiega końca (parskanie). Dziecko, zmęczone zabawą, siada na dywanie i głęboko oddychaja (nabieramy powietrze ustami, wydychany nosem).

Na talerzyku .

(ćwiczenie pamięci słuchowej. Cel: kształtowanie percepcji słuchowej w zakresie pamięci słuchowej.)

Rodzic/ Opiekun dwukrotnie recytuje dzieciom treść wierszyka, a następnie prosi, by spróbowały go powtórzyć. Dziecko otrzymuje papierowy talerzyk, na którym ma narysować w odpowiedniej liczbie owoce, które pojawiły się w wierszyku:

"Na talerzyku są dwa jabłuszka,

cztery truskawki i jedna gruszka.

Wszystkie owoce w mig narysuję,

a potem pięknie pokoloruję".

WTOREK (7. KWIETNIA)

Ćwiczenia usprawniające motorykę narządów mownych, zwłaszcza wspomaganie pionizacji języka i ruchomości warg, wdrażanie do prawidłowej artykulacji głoski „cz” poprzez zwracanie uwagi na odpowiednią pracę narządów mowy; rozwijanie percepcji słuchowej; wyodrębnianie głoski „cz” w wyrazach.

„Kaczki” – zabawa fonacyjno-rytmiczna.

Dziecko powtarza kolejne wersy rymowanki, wymyślając za każdym razem nowy rym do słowa „kaczki”: Idą ścieżką cztery kaczki, cztery kaczki idą do… Idą ścieżką cztery kaczki, cztery kaczki mają… Idą ścieżką cztery kaczki, cztery kaczki widzą… Idą ścieżką cztery kaczki, cztery kaczki dotarły do… Na początek rodzic/opiekun podaje przykład rymu (np. praczki, wykałaczki, niemowlaczki). Kiedy dziecko zapamięta już słowa rymowanki, należy powtórzyć ją z wybranym przez nie zakończeniem w różny sposób, np. najpierw cicho, potem głośno, radośnie i smutno, z gniewem i ze zdziwieniem, wolno i szybko. Zabawę można także modyfikować, np. chodząc po pokoju i naśladując kaczy chód.

Kaczuszki łakomczuszki – zabawa słuchowa

(***** potrzebne będą: czapka, rękawiczki, papierek po czekoladzie, pomarańcza, spinacz biurowy, cebula, cukierek lub inne przedmioty, owoce lub warzywa z głoską [cz] ****)

Prowadzący mówi wierszyk:

Siadły przy stole cztery kaczuszki, co miały puste brzuszki.

Co mogą zjeść kaczuszki łakomczuszki, aby napełnić brzuszki?

Następnie pokazuje kolejno obrazki, wypowiadając powoli bardzo wyraźnie ich nazwy
i prosi dzieci, aby pomogły kaczuszkom napełnić brzuszki i wybrały spośród pokazanych na ilustracjach produktów spożywczych te, w nazwie których występuje głoska „cz”.

Lokomotywa i zegarek – zabawa ruchowa

Rodzic/Opiekun rozdaje obrazki przedstawiające lokomotywę i zegarek, prosząc o pokolorowanie i wycięcie. Następnie dziecko siadaja na dywanie i kładzie przed sobą swoje prace. Prowadzący demonstruje odgłosy, jakie wydaje lokomotywa („czu, czu, czu”) i zegarek („cyk, cyk, cyk”), prosi o zwrócenie uwagi na układ ust podczas wymawiania tych dźwięków. Potem umawia się z dzieckiem, że kiedy usłyszy dźwięk „czu, czu, czu”, podnoszą obrazek przedstawiający lokomotywę, a gdy usłyszy dźwięk „cyk, cyk, cyk”, podnosi ilustrację zegarka (rodziec/opiekun z przesadą artykułuje dźwięki, aby podkreślić ułożenie narządów artykulacyjnych). Kiedy dziecko będzie już rozróżniać dźwięki, można utrudnić ćwiczenie, zasłaniając usta podczas artykulacji lub wymawiając dźwięki prawie bezgłośnie.

ŚRODA (8. KWIETNIA)

Zabawy SI

Ćwiczenie naprzemienne Klamerki

Dziecko i rodzic naprzemiennie wyciągają z woreczka klamerki do bielizny w 4 podstawowych kolorach. Osoba która wyciągnęła klamerkę, przypina ją do boku kartonowego pudełka oklejonego papierem tego samego koloru, co klamerka. Nazywają kolory. (Można wcześniej pomalować farbą klamerki drewniane)

Przed losowaniem z worka rodzic/opiekun zachęca dziecko do wskazywania, czyja kolej: ja – wskazując palcem dziecka na nie samo oraz ty – wskazując palcem dziecka na rodzica.

Funkcja wykonywanych ćwiczeń i zabaw

ćwiczenie naprzemiennych interakcji;
wskazywanie osób uczestniczących w interakcji;
ćwiczenie nazw kolorów;
wykonywanie złożonej sekwencji celowych działań (losowanie, dopasowywanie klamerki);
dzielenie pola uwagi przez wskazywanie osób oraz nazywanie koloru klamerki trzymanej poprzez dziecko;
ćwiczenie motoryki małej – stopniowanie nacisku klamerki (A. Szczypczyk, Zabawa w procesie diagnozy i terapii małego dziecka z autyzmem).

(źródło: J. Kossewska: „Kompleksowe wspomaganie uczniów z autyzmem i zaburzeniami pokrewnymi”, Impuls, Kraków 2009.)

Monety, pieniążki, drobniaki .... pstrykaj!

(Motoryka mała, koordynacja wzrokowo-przestrzenna). Pieniążek możesz pstrykać palcem wskazującym i kciukiem albo przesuwać po stole tylko palcem wskazującym lub bokiem kciuka

Zbijak

Gracze siedzą naprzeciwko siebie i pstrykają monety w kierunku przeciwnika. Jednym celem zabawy jest sprawdzenie, kto potrafi tak pstryknąć, żeby moneta zbiła monetę przeciwnika,
a drugim – kto zdoła pstryknąć monetę bliżej przeciwnika, tak żeby nie spadła ze stołu.

Cenne kółko

Ułóż garść monet w kółko, a następnie pstrykaj w nie dodatkową monetą. Gracz zbiera każda monetę, którą udało mu się poruszyć.

Rząd monet

Ustaw monety w rzędzie w rozstawie co 2,5 centymetra. Zadaniem gracza jest pstryknąć monetą w taki sposób. żeby przeleciała przez każde z pustych miejsc w rzędzie albo alternatywnie, żeby trafiła w monetę i wybiła ją z rzędu.

Zabawy te są znakomitym ćwiczeniem drobnych mięśni rąk. Dodatkowo dziecko uczy się oceniać, ile energii jego mięśnie muszą z siebie dać, żeby uzyskać pożądany efekt.

(źródło: B. Sher: CODZIENNE GRY I ZABAWY DLA DZIECI Z ZABURZENIAMI…”, HARMONIA UNIVERSALIS, Gdańsk 2018)

CZWARTEK (9. KWIETNIA)

Skorupa żółwia

(Planowanie motoryczne, świadomość własnego ciała, rozwój mięśni dłoni wzmacnianie kończyn górnych i koordynacji wzrokowo-ruchowej)

Bodziec proprioceptywny w postaci głębokiego nacisku pomaga w zwiększeniu świadomości ciała, co jest niezbędne na wczesnych etapach ruchu (planowanie motoryczne). Dziecko musi mieć wewnętrzny punkt odniesienia dotyczący tego, jakie ruchy powinno wykonywać ciało, żeby można się było przemieszczać w różnych kierunkach. Potrzebne rekwizyty to: poszewka na poduszkę, woreczki z grochem (zacznij od sześciu i dodawaj kolejne w zależności od siły dziecka, przeszkody: różne przedmioty, krzesła, poduszki, fotel, kolorowe taśmy.

Sposób zabawy poziom I:

Włóż woreczki do poszewki i zaszyj ją, tworząc w ten sposób „skorupę żółwia”.
Kiedy dziecko zajmie pozycję na czworaka, połóż „skorupę” na jego plecach.
Zbuduj tor przeszkód z różnych przedmiotów.
Dziecko musi ominąć wszystkie przeszkody, nie gubiąc przy tym „skorupy”.

Sposób zabawy poziom II:

Za pomocą różnokolorowych taśm wytycz w pomieszczeniu ścieżki, które się ze sobą przecinają.
Niech dziecko wybierze kolor taśmy.
Zasady zabawy są takie same jak na poziomie I, ale dziecko musi zostać na ścieżce określonego koloru (w razie konieczności przyklej mu na ręku kropkę w danym kolorze)” (Delaney, 2016).

(źródło: T. Delaney: 101 ćwiczeń gier i zabaw dla dzieci z autyzmem…”,

HARMONIA UNIVERSALIS, Gdańsk 2016.)

*************************************************************************************************************************************************************

W kolejnym tygodniu serdecznie zapraszamy do zabawy. Poniżej zamieszczamy propozycje zadań z zakresu logopedii i terapii pedagogicznej. Prosimy o udokumentowanie wspólnych zabaw w postaci zdjęć lub prac.

"Pracą dziecka jest zabawa. Dzieci uczą się poprzez wszystko, co robią". (Carolyn Hooper)

Poniedziałek 30. 03. 2020r.

Kier, karo, trefl i pik.

Ile radości i fascynacji może płynąć z użytkowania zwykłych kartach do gry? Jak możne wykorzystać karty do zabawy z dzieckiem? Doskonalenie przestrzegania zasad, odczytywanie mowy ciała, nauka wygrywania i przegrywania

Oto kilka propozycji zabaw:

· szukanie różnic i podobieństw między kartami podobnymi do siebie (np. dama karo i dama kier),kategoryzowanie według kolorów (czarne – czerwone lub kier, karo, trefl, pik),

· kategoryzowanie według oznaczeń (osobno “dwójki”, “trójki”, itd.),
· porównywanie “mocy” – czyli która jest “silniejsza”: dwójka czy dziesiątka?
· układanie rosnąco lub malejąco kart, np. od dwójki do Króla.

Ćwiczenia lewopółkulowe

( koncentracja, logiczne myślenie, wspieranie rozwoju mowy)

( Źródło: www.logotorpeda.com/strefa-rodzica/cwiczenia-lewopolkulowe-propozycje-na-dlugi-pobyt-w-domu-z-dzieckiem/ )

Wtorek 31. 03. 2020 r.

Najciekawsze pomoce dydaktyczne, które wykorzystujemy w terapii, można przygotować
w domu wraz z dzieckiem. Takim przykładem może być ciastolina lub kaszolina a radość
z przygotowania i użytkowania bezcenna. Taka masa mocno stymuluje propriocepcję – wymaga ugniatania i rozciągania a do tego jest jadalna.

Zabawy sensoryczne z wykorzystaniem domowej ciastoliny.

Wyrabianie kaszoliny, wałkowanie i wykrawanie z wykorzystaniem wykrawaczy do ciasteczek. Kolejnym krokiem może być odciskanie na ciastolinie różnych przedmiotów codziennego użytku ( widelec, tłuczek do mięsa, muszelka, guzik itp.) i zabawy w zgadywnie: czyj to ślad?

Oryginalny stempelek z kaszoliny lub ciastroliny. Możena ulepić ciekawy kształt stempeleka. Następnie wystarczy przykleić go do drewnianego klocka lub kawałka tektury, użyć farb i stworzyć swój stemplowany obraz. Można też w ten sposób utrwalić znajomość kształtów i kolorów w języku.

Ciastolinowy labirynt. Wyklejanie labiryntu na kartce, kulka, słomka i ćwiczenie oddechowe gotowe.

Kaszolina- przepis

Składniki: kasza manna, ciepła woda, opcjonalnie barwnik spożywczy

Do kaszy stopniowo dolewamy ciepłą (nie gorącą!) wodę (z barwnikiem spożywczym )
i zagniatamy na jednolitą masę. Warto robić to stopniowo, gdyż jeśli dodamy za dużo wody, nam nie wyjdzie. Masa nie powinna się nam lepić do rąk, dobrze gdy wyczuwamy w niej delikatną strukturę kaszy

Ciastolina - przepis

Składniki: 2 szklanki mąki, 1 szklankę soli, 2 szklanki wody, 2 łyżki oleju, 1 łyżeczka soku z cytryny lub kwasek cytrynowy, ewentualnie barwnik spożywczy. Podane składniki mieszamy. Powinniście otrzymać ciasto podobne do naleśnikowego. Umieśćcie je w garnuszku i podgrzewajcie na małym ogniu, cały czas mieszając, aby nie przywarło do dna. Gdy masa zacznie odchodzić od ścian garnka i formować się w zbitą kulę to znak, że ciastolina gotowa. Pozostawić do ostygnięcia

Środa 1. 04. 2020r.

Pizza (Usprawnianie koordynacji słuchowo – ruchowej oraz wzrokowo – ruchowej oraz rozwijanie umiejętności naśladowania ruchów motoryki dużej i małej).

Najpierw sypiemy mąkę (Przebieramy plecach opuszkami palców obu dłoni), zgarniamy ją (brzegami obu dłoni wykonujemy ruchy zagarniające), wylewamy oliwę(rysujemy palcem falistą linię, od karku aż do dolnej części pleców), dodajemy szczyptę soli (lekko je szczypiemy) no.…może dwie, trzy. Wyrabiamy ciasto(z wyczuciem ugniatamy boki dziecka) wałkujemy (wodzimy dłońmi zwiniętymi w pięści po plecach w górę i w dół) wygładzamy placek(gładzimy je) i na wierzchu kładziemy: pomidory(delikatnie stukamy dłońmi zwiniętymi w miseczki) krążki cebuli(rysujemy koła) oliwki(naciskamy palcem w kilku miejscach) i posypujemy serem (szybko muskamy po plecach opuszkami palców obu dłoni).

Od stóp do głów

(ćwiczenie orientacji w schemacie ciała i przestrzeni. Celem jest ćwiczenie: orientacji w schemacie ciała i przestrzeni, poczucia własnego ciała oraz praksji oralnej).

Dzieci wykonują ruchy i gesty zgodnie ze słowami wiersza recytowanego przez nauczyciela.

Czoło marszczy się na wszystkie strony,

oczy mrugają – to grymas jakiś szalony.

Po całej twarzy wędrują usta,

głowa się kiwa, jakby była całkiem pusta.

Barki kółka w powietrzu zataczają,

a dłonie cicho, cichutko klaskają.

Stopy tupią bez przerwy, aż się brzuszek boczy.

A teraz stańcie cichutko i zamknijcie oczy…

(źródło: J. Blasius, Trzy minuty ruchu. Zabawy ruchowe na krótkie przerwy

w przedszkolu i szkole podstawowej, wyd. JEDNOŚĆ, Kielce 2009)

Czwartek 2. 03. 2020r.

Balony

(wiersz Marii Terlikowskiej Bal baloników. Do treści wiersza ułożone są ćwiczenia artykulatorów)

Był sobie raz balonik(napełniamy policzki powietrzem)niebieski w kropki złote.(kilka razy dotykamy językiem podniebienia przy otwartej buzi).

Nie umiał wcale lataćchoć wielką miał ochotę. (smutna mina)

Aż przyszła noc gwiaździsta.(dotykamy językiem górnych zębów) noc tańca i muzyki.

(język tańczy i wypycha policzki)

Tej nocy sam karnawałsprzedawał baloniki. (napełniamy policzki powietrzem)

Na złotych były nitkach. (cienki język dotyka przy otwartej buzi górnych zębów)

Na cienkich, srebrnych sznurkach. (wąski język wysuwamy z buzi)

Fruwały i tańczyły leciutko niby piórka.(dmuchamy)

Już całe miasto tańczywalczyka w takt muzyki.(język tańczy i wypycha policzki)

Wirują nad głowami (wewnątrz buzi robimy kółko)wesołe baloniki.(napełniamy policzki powietrzem).

(Żródło: M. Terlikowska, Bal baloników, [w] Domowe przedszkole - Piosenki dla dzieci 1987)

Ścieżka sensoryczna

Sensoryczna zabawa dla bosych stóp. Na podłodze przygotowujemy trasę składającą się z powierzchni o rożnych właściwościach. Mogą to być kawałki tkanin – wełna, jedwab, futerko, płótno, papiery – ścinki gazet, grubszy karton, bibuła, tacki wypełnione cienką warstwą kaszy albo ryżu. Spacerowanie taką ścieżką rozwija nie tylko zmysł dotyku. Dzięki kolorom stymulowany jest też wzrok, a wydające różne dźwięki faktury pobudzają słuch.

Piątek 3. 04. 2020r.

Łowimy ryby

Zabawa dla dzieci łowienie rybek to świetna propozycja dla wszystkich przedszkolaków. Do zabawy potrzebujemy makaron “rurki” i słomki z możliwością wyginania. Wprowadzamy dzieci do zabawy tłumacząc, że wygięte słomki to nasze wędki, a makaroniki to rybki. Jeśli mamy więcej czasu na przygotowanie zabawy, możemy wspólnie z dziećmi pomalować makaroniki niczym kolorowa ławica morskich rybek. Następnie pokazujemy jak chwycić wędkę (chwyt prawidłowy do trzymania kredki) czyli w sprytny sposób w czasie zabawy uczymy prawidłowego chwytu do nauki pisania.

lowienie rybek (3)

Makaronowe zabawy:

Ø Nawlekanie makaronu o różnych kształtach na drucik lub sznurek (wersja trudniejsza).

Ø Układanie kształtów w ugotowanego makaronu typu Spaghetti.

Ø Segregowanie makaronów z rozsypanki według kształtów lub wg kolorów, jeśli makaron wcześniej zabarwimy.

Magiczne pudełeczko

(doskonalenie zmysłu dotyku. Wielozmysłowe poznanie (a w tym przypadku: doskonalenie zmysłu dotyku) wpływa na kształtowanie poczucia własnego ciała, a co za tym idzie – koordynacji oddechowo-fonacyjno-artykulacyjnej).

W dużym kartonowym pudle wycinamy otwór na tyle duży, by zmieściła się w nim ręka dziecka. Wkładamy do pudełka różne przedmioty związane z aktywnościami dziecka podejmowanymi w przedszkolu (np. przybory do rysowania, zabawki itp.). Przewiązujemy dziecku oczy chustką, a następnie zachęcamy do zbadania dłonią, co ukryło się w pudełku.

********************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************************

„Powiedz mi, to zapomnę. Naucz mnie, to może zapamiętam. Zaangażuj mnie, to się nauczę.” B.F.

Serdecznie zapraszamy do wspólnych ćwiczeń z dzieckiem. Przygotowałyśmy propozycję ćwiczeń logopedycznych w formie zabaw, które mają na celu: wzbogacenie słownictwa, usprawnianie narządów artykulacyjnych,

PONIEDZIAŁEK 23.03.

Wiosenne porządki- gimnastyka buzi i języka.

Idzie wiosna, należy zrobić wiosenne porządki w buzi. Najpierw malujemy sufit (język wędruje po podniebieniu), potem ściany (język po wewnętrznej stronie policzków). Zamiatamy podłogę (język porusza się po dolnych dziąsłach). Teraz czas umyć okna (język przesuwa się po zębach górnych i dolnych). Pierzemy fi ranki (parskanie wargami). Zamiatamy schody (oblizywanie warg). Porządkujemy strych (język podnosi się do górnych dziąseł) i piwnicę (język na dolne dziąsła).

„Kra, kra – Zima zła” – akcentowanie głoski „r” w wyrazach Kra, kra – Zima zła (Magdalena Ledwoń) :

Zakrakały czarne kruki,

by udzielić wam nauki,

że ta Zima – kra, kra, kra!

– z Mrozem w parze długo szła.

Lecz opuścić nas musiała,

bo za mroźna i za biała. A

za statek w tej podróży posłużyła

Zimie kra.

Recytacja fragmentu wiersza "Idzie wiosna przez pola".

(Najpierw przedstawiany jest dziecku cały wiersz. Potem dziecko powtarza za rodzicem kolejne wersy, wyraźnie wymawiając samogłoski)

"Idzie wiosna przez pola

Idzie wiosna przez pola,

Idzie wiosna przez gaje,

Ale zima niedobra,

Przyjść jej do nas nie daje.

W koszyku przyniosła:

Rzodkiewkę czerwoną,

Sałatkę zieloną.

Wołała: „Kupujcie!”

Prosiła: „Sprzedajcie!”

Gdy pusty był koszyk,

Zaczęła przynosić

I kwiaty, i pąki,

I trawy na łąki,

Motyle, owady

I ptaszki, i żaby,

I wszystko, co żyje,

Co w ziemi się kryje".

(źródło: A. Warecka, Gitara dla komara, Juka, Łódź 1996).

WTOREK 24.03.

Ćwiczenia oddechowe (wydłużanie fazy wdechowej, usprawnianie motoryki małej).

Prowadzący daje dziecku szablon kwiatu oraz przygotowane wcześniej kawałki kolorowego papieru (wydzieranki). Zadaniem dziecka jest przeniesienie kawałków papieru na płatki kwiatka przy pomocy słomki (dzieci mogą też przykleić kolorowe kawałki na szablon, a po wyschnięciu wyciąć kwiat).

Ćwiczenia usprawniające narządy artykulacyjne. (usprawnianie aparatu oddechowo-fonacyjno-artykulacyjnego).

Na łące – zabawa logopedyczna Przedszkolaki wybrały się na łąkę w poszukiwaniu pierwszych oznak wiosny (kląskanie). Obserwowały latające motyle (ruchy języka na boki, góra – dół oraz dookoła), wąchały kwiaty (wdech nosem, wydech buzią). Spotkały bociana (odgłosy: kle, kle), który gonił żaby (odgłosy: kum, kum). Bawiły się w chowanego (wypychanie językiem policzków), puszczały balony (nabieranie powietrza do policzków, wypuszczanie: ssss). Obserwowały ptaszki (odgłosy: ćwir, ćwir), krowy (odgłosy: muu), kozy (odgłosy: mee). Zmęczone, ale szczęśliwe, wróciły do przedszkola (kląskanie).

● Zabawa relaksacyjna (wyciszenie dziecka, rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowej, rozwijanie koncentracji uwagi).

Dziecko leży wygodnie na dywanie i słuchaja wybranego fragmentu utworu „Wiosna” A. Vivaldiego. Opiekun prosi, by wyobraziło sobie niebo i chmury. Zadaniem przedszkolaka jest rysowanie w powietrzu chmur – najpierw prawą ręką, następnie lewą, na koniec obydwoma. Dziecko może również kreślić w powietrzu inne wzory i kształty, które kojarzą mu się
z wiosenną łąką, np. trawa, kwiaty, motyle.

(Źródło: Bliżej Przedszkola nr 3.162 str. 39, marzec 2015)

ŚRODA 25.03

Zabawa SI - planowanie motoryczne , Dynamiczna kontrola postawy, równowaga

( Zabawa ta zwiększa stymulację sensoryczną głowy i szyi, co sprzyja skupieniu na zachowaniu prostej i ustabilizowanej postawy.Potrzebne rzeczy:woreczek z grochem,mała poduszka, rzecz, która się nie stłucze np. książka, teczka, ręcznik).

Sposób zabawy poziom I.

Dziecko trzyma woreczek na głowie i porusza się po linii prostej.

Sposób zabawy poziom II.

Dziecko trzyma poduszkę na głowie i idzie po linii prostej.

Sposób zabawy poziom III.

Dziecko trzyma poduszkę na głowie i idzie po linii prostej na palcach.

Sposób zabawy poziom VI.

Dziecko idzie po linii prostej z poduszką na głowie, trzymając w ręku nietłukący się przedmiot.

(źródło: T. Delaney, 101 ćwiczeń gier i zabaw…, Harmonia Universalis, Gdańsk 2016)

CZWARTEK 26.03

Dostrzeganie związków logicznych w sytuacjach życia codziennego:

układanie ciągów rytmicznych z dostrzeganiem przemienności dnia i nocy,
próby kojarzenia pory dnia z czynnościami – w dzień się bawię, chodzę do przedszkola/szkoły, w nocy śpię,
układanie obrazków według kolejności występowania po sobie: „co było najpierw, a co potem?” – dwa typowe obrazki, np. jabłko – ogryzek, jajko – kurczak, cielak – krowa,
rozwijanie umiejętności spostrzegania, porównywania i dostrzegania typowych różnic.

Porównywanie

„co tu się zmieniło?” – ustawiamy obok siebie 3 przedmioty, dziecko zamyka oczy, w tym czasie zachowamy lub przestawiamy jeden przedmiot,
gromadzenie przedmiotów i rzeczy ze względu na ich przeznaczenie (wiosenne kawałki wazonu, zabawki do zabawy w dom, wiosenne ptaszki do gniazd),
dostrzeganie przedmiotów niepasujących do całości (np. koło, koło, koło, miś, lalka, lalka, klocek),
porównywanie dwóch podobnych zabawek różniących się jedną wyraźną cechą: kolorem – dwa klocki, wielkością – samochody, klocki; zabawa „czym się różni…?” (dostrzeganie cech typowych, charakterystycznych), np. obrazki jaj wielkanocnych (jedno pokolorowane, drugie nie),
porównywanie ze sobą dwóch przedmiotów, różniących się między sobą (wstęp do wprowadzenia pojeć ogólnych, np. „to są klocki – okrągłe – podłużne, duże – małe, czerwone – żółte; samochody: osobowe i ciężarówki”).

(źródło: A. Franczyk, K. Krajewska: „Skarbiec nauczyciela-terapeuty…”, Impuls, Kraków 2015).

PIĄTEK 27.03

Ćwiczenia ruchowe połączone z naśladowaniem głosów zwierząt:

Bocian (kle, kle) – dzieci stoją na jednej nodze.
Żaba (kum, kum) – skaczą w przysiadzie.
Ptaki (fi u – fi u – tijo – tijo) – bieg i „machanie skrzydełkami”.
Kukułka (ku – ku) – przysiad.
Mucha (bzz...) – bieg na czworakach.

Ćwiczenia oddechowe

(Wykonywanie ćwiczeń oddechowych prowadzi do zwiększenia pojemności płuc oraz do wzmocnienia mięśni oddechowych. Ćwiczenia te mają na celu pogłębienie oddechu oraz wydłużenie fazy wydechowej niezbędnych do prawidłowej mowy).

Dmuchanie na zabawki powieszone na nitce.
Puszczanie mydlanych baniek.
Zdmuchiwanie płomienia świecy.
Dmuchanie papierowych kwiatów na zielone tło.
Dmuchanie przez rurkę.
Dmuchanie na papierki, piórka itp.
Dmuchanie na piłeczkę np. strzelanie bramek, prowadzenie po torze.
Dmuchanie na łódeczki na wodzie.

Wiosenne zabawy- propozycja

Bąbelkowe tło (wydłużanie fazy wydechowej).

Dziecko zanurzaja słomkę do picia w kolejnych pojemnikach (z płynem do naczyń i wodą zabarwioną różnymi kolorami farby plakatowej), a następnie dmucha przez słomkę w kierunku białej kartki – bańki mydlane, które rozprysną się nad kartką zostawią unikalne wzory, które można wykorzystać jako tło pracy plastycznej.

Wiosna na łące (usprawnianie motoryki małej). Dziecko zwijaja w ruloniki cienkie paski zielonej bibuły (to będą łodygi kwiatków) i przykleja je na „bąbelkowym” tle. Następnie w dowolny sposób wykonuje kwiatki z kolorowej bibuły, nie używając nożyczek – np. zgniata kulki, rwą bibułę na małe kawałki, zwijają ruloniki i formują z nich płatki kwiatów.

RSS | Kontakt | Mapa strony